(၁) ေပတရု (မ ၁၀း၂၊ ေယာ ၁း၄၂)
ေယာန၏သားျဖစ္သည္။ အေျႏၵ၏ အစ္ကုိလည္းျဖစ္သည္။ တံငါ သည္ျဖစ္၍ အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဂါလိလဲျပည္၊ ကေပရေနာင္ၿမဳ႕ိ၌ ေနထုိင္သည္။ ရွိမုန္ေပတရု (သုိ႔) ေကဖ ဟု အမည္ရသည္။ ေကဖ၏ အ ဓိပၸာယ္မွာ ေက်ာက္ ျဖစ္သည္။ တမန္ေတာ္တုိ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။ နာဇရက္ၿမိဳ႕သား ေယရႈသည္ အဘယ္သူျဖစ္သည္ကုိ ပထမဦးဆုံး သိျမင္သူျဖစ္သည္။ အၿဂိပၸမင္း ၏ ေမာင္းမေလးဦးႏွင့္
ဧကရာဇ္ဘုရာင္ အယ္ဘိန ျမတ္ႏုိးေသာ မိဖုရား ဇန္သစ္ပီသည္ ေျပာင္းလဲ၍ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာသည္။ ထုိေၾကာင့္ ေပတရုကုိ သတ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ ၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္ ေရာမၿမိဳ႕မွ ထြက္ခြာ တိမ္ေရွာင္ရန္ လာစဥ္ သခင္ေယရႈ ေရာမၿမိဳ႕ထဲ ဝင္လာသည္ကုိ ရူပါရုံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတိမ္ေရွာင္ေသာ ကားတုိင္ကုိ ထမ္းရြက္ရန္ ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ၏ ဇနီးအား သူ႔ေရွ႕တြင္ ကြက္မ်က္ ခဲ့သည္။ မိမိ၏ အရွင္သခင္ကဲ့သုိ႔ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ ရုိက္ျခင္းငွာ မထုိက္တန္ေသာေၾကာင့္ ေဇာက္ထုိးထား၍ ကြပ္မ်က္ရန္ ေတာင္းဆုိေလသည္။
(၂) အေျႏၵ (မ ၁၀း၂၊ ေယာ ၁း၄၀) ေပတရု၏ ညီျဖစ္သည္။
အစဦး၌ အေျႏၵသည္ ႏွစ္ျခင္းဆရာေယာဟန္၏ တပည့္ျဖစ္သည္။ သူ၏ အစ္ကုိႏွင့္အတူ ေနထုိင္ၿပီး ေပတရုအား သခင္ေယရႈထံ ပုိ႔ေဆာင္ေပးျပန္သည္။ (ေယာ ၁း၄၀-၄၂)။ ထုိ႔အျပင္ မုန္႔ငါးလုံးႏွင့္ ငါးႏွစ္ေကာင္ ပါေသာကေလးငယ္ (ေယာ ၆း၈-၉) ေဟလသလူ (ေယာ ၂း၂၀-၂၂) အခ်ိဳ႕တုိ႕ကုိ ေယရႈထံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးေသာသူ ျဖစ္သည္။ အေျႏၵသည္ ေအဂ်ီရ၏ ဇနီး မက္စီမီလာ ၏
ေရာဂါ ေပ်ာက္ေစခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေအဂ်ီးရ၏ညီ စတာရတုိခဲ၏ အေစအပါး၏ ေရာဂ္ုိ ေပ်ာက္ေစခဲ့သည္။ ထုိေၾကာင့္ ေအဂ်ီရဇနီးႏွင့္ ညီတုိ႔သည္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာသည္။ ထုိေၾကာင့္ အေျႏၵကုိ ကြပ္မ်က္လုိက္ရန္ အမိန္႔ခ်သည္။ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ သံမႈိမစြဲဘဲ ႀကိဳးျဖစ္သာတုပ္ေႏွာင္ၿပီး အစာငတ္၊ ေရငတ္၊ ေလထဲ၊ မုိးထဲ၌ ပစ္ထားေစသည္။ သူ၏ အရွင္သခင္ကဲ့သုိ႔ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ အေသ သတ္ျခင္း ကုိ မခံဘဲ အေျမွာက္လကၡဏာ ၾကက္ေျခခတ္သ႑ာန္ရွိ ကားတုိင္တြင္ သတ္ပါဟု ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။
(၃) ယာကုပ္ (မ ၃း၁၇၊ လုကာ ၈း၅၁)
ေဇေဗဒဲ၏သား ေယာဟန္၏အစ္ကုိ ျဖစ္သည္။ တံငါသည္ျဖစ္၍
အေတာ္အသင့္ ၾကြယ္ဝသည္။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိစိတ္ ရွိသည္။ ေဟရုဒ္ မင္းႀကီးသည္ သင္းဝင္သူအခ်ိဳ႕တုိ႔ကုိ ညွင္းဆဲေသာအခါ ယာကုပ္ကုိ
ဓားျဖင့္ ကြပ္မ်က္ ခဲ့သည္။ (တ ၁၂း၁-၂)။ တမန္ေတာ္မ်ားထဲတြင္
မာတုရသရဖူကုိ ပထမဆုံး ရရွိသူ ျဖစ္သည္။
(၄) ေယာဟန္ (မ ၃း၁၇၊ ေယာ ၂၁း၂၀) ေယာဟန္သည္ ေဇေဗဒဲ၏သား ယာကုပ္၏ညီ ျဖစ္သည္။ ဗတၱိဇံဆရာ ေယာဟန္၏ တပည့္ ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈႏွင့္ အနီးကပ္ဆုံး ဆက္ဆံသူ တပည့္ျဖစ္သည္။
အလြန္ ေဒါသႀကီး သူ ျဖစ္သည္။ စိတ္ခက္ထန္ေသာ ပုဂိၢဳလ္
တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈ၏ လက္ေတာ္ေအာက္ ၌ ေမတၱာရွင္တစ္ပါး
ျဖစ္လာ သည္။ မယ္ေတာ္မာရိကုိ ၾကည့္ရႈေစာင့္ထိန္းရန္ သခင္ ေယရႈ၏ မွာၾကားျခင္း ခံရသည္။ မယ္ေတာ္မာရိ ေသဆုံးသည္အထိ သားအရင္း
အခ်ာကဲ့သုိ႔ ေစာင့္ ေရွာက္ ခဲ့သည္။ မယ္ေတာ္ မာရိ ေသဆုံးၿပီးေနာက္
ေရာမၿမိဳ႕သုိ႔ သြား ေရာက္ကာ အမႈေဆာင္သည္။
ဧဖက္ၿမိဳ႕၌ အုိမင္းသည္အထိ အမႈေဆာင္ ခဲ့သည္။ ေယာဟန္
ေသဆုံးေသာအခါ ေျမျမွပ္သၿဂိဳလ္ၾကသည္။ ေယာဟန္သည္
သၤခ်ိဳင္း မွာပင္ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိသည္ဟု ေျပာစမွတ္ရွိသည္။
(၅) ဖိလိပၸဳ (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၆း၅) သခင္ေယရႈ၏ ပထမဆုံး အေခၚခံရေသာ ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္သည္။ ဗက္ဇဲဒၿမိဳ႕သားျဖစ္ၿပီး၊ တံငါသည္ ျဖစ္သည္။
ဖိလိပၸဳက “မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဟူေသာစိတ္ဓာတ္” က ပုိမုိအားအားႀကီးစြာ
ခုိေအာင္းလ်က္ ရွိသည္။ ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္ကုိ ကုိးကြယ္ေသာ
“ေဟရေပါလိ” ၌ ဧဝံေဂလိတရားေတာ္ ကုိ ေဟာေျပာေသာေၾကာင့္
ၿမိဳ႕ဝန္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ဖိလိပၸဳ၏ အဝတ္အထည္မ်ားကုိ ခၽြတ္၍ေျခမ်က္စိ
ႏွင့္ ေပါင္မ်ားကုိ သံခၽြန္ျဖင့္ ထုိးေဖာက္ၿပီး ေဇာက္ထုိးဆြဲခ်ိတ္ကာ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္း ခဲ့သည္။ ဖိလိပၸဳသည္ မခံႏုိ္င္ေသာေၾကာင့္ေျမႀကီးကုိ အမိန္႔ေပးသျဖင့္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား လူေပါင္း ခုႏွစ္ေထာင္ ကုိ ေျမမိ်ိဳေလသည္။ ထုိအခါ သခင္ေယရႈေပၚလာၿပီး ဖိလိပၸဳကုိ ဆုံးမၿပီး ေျမမ်ိဳသူမ်ား ကုိ ျပန္လည္ အသက္ရွင္ေစခဲ့သည္။ သူမွားေၾကာင္း ဝန္ခံၿပီး သူေသဆုံးေသာအခါ
လူ၏ အေလာင္းကုိ ပိတ္ထည္ႏွင့္ မရစ္ဘဲ က်ဴပင္မွ ျပဳလုပ္ေသာ စကၠဳျဖင့္ ရစ္ပတ္ၿပီး သၿဂိဳလ္ရန္ မွာၾကားသည္။ သူမွာၾကားသည့္အတုိင္း
သူ႔ကုိ ျမွပ္ႏွံၾကေသာအခါ ဖိလိပၸဳ အသက္သရဖူကုိရၿပီ ဟု
ေကာင္းကင္မွ ေၾကြးေၾကာ္သံ ၾကားရသည္။
(၆) ဗာေသာလမဲ သုိ႔မဟုတ္ နာသေနလ (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၂၁း၂)
တမန္ေတာ္ ၁၂ပါးမွ တစ္ပါးျဖစ္သည္မွ လြဲ၍ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း မရွိပါ။ ဖိလိပၸဳႏွင့္ တြဲ၍ ေဖာ္ျပျခင္း ခံရသည္။ ဗာေသာလမဲသည္ မ်ိဳးရုိးအမည္
ျဖစ္ၿပီး (ဗာ= ၏သား)၊ နာသေနလသည္ ကုိယ္ပုိင္ အမည္ျဖစ္သည္။
(၇) ေသာမအျမြာပူး (ဒိဒုမု) (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၂၁း၂) ေသာမသည္ အျမြာညီအစ္ကုိ ႏွစ္ဦးမွ တစ္ဦးျဖစ္ဟန္တူသည္။ ေသာမႏွင့္ ဒိဒုမု
ဟူေသာ အမည္မွာ အာရမိႏွင့္ ဂရိဘာသာစကား၌ “အျမြာ” ဟူေသာ
စကားလုံးမွ လာသည့္အမည္ ျဖစ္သည္။ ေသာမသည္ ခံစားခ်က္မ်ားကုိ
ပြင့္လင္းစြာ ေဖာ္ျပ တတ္သူျဖစ္သည္။ ယုဒလူမ်ား သတ္မည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ယုဒျပည္မွ ထြက္ခြာၿပီးမွ ျပန္လည္သြားေရာက္ရန္ ေယရႈဆုံးျဖတ္စဥ္ ေယရႈႏွင့္အတူ သူုတုိ႔အားလုံး အေသခံၾကရန္ ေသာမ
အဆုိျပဳ ခဲ့သည္။ ေယရႈသြားရမည့္ ခရီးကုိ မသိေၾကာင္း ေျပာဆုိ သည္။
ေနာက္ ဆုံး ေယရႈရွင္ျပန္ထေျမာက္ေၾကာင္းကုိ မယုံခဲ့ေပ။ ေယရႈႏွင့္
ေတြ႕ဆုံၿပီးမွ ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ ဧဝံေဂလိတရားေတာ္ ကုိ အိႏိၵယျပည္၌
ေဟာစဥ္ ထုိအရပ္၌ ေနေသာ သူတုိ႔က မနာ လိုေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ ပစ္သတ္ရန္ လႈပ္ေဆာ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး လွံရွည္ျဖင့္ ထုိးသတ္ ေလသည္။
(၈) မႆ ဲ သုိ႔မဟုတ္ ေလဝိ (မ ၁၀း၃၊ လု ၅း၂၇)
လူတုိင္း စက္ဆုပ္ရြံရွာျခင္း ခံရေသာသူျဖစ္သည္။ အခြန္ခံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေယရႈကုိ စတင္ေတြ႕ရွိခ်ိန္က ဂါလိလဲအုိင္နားရွိ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕တြင္ မႆ ဲ ထုိင္ေနသည္။ ဝင္ေငြေကာင္းခဲ့ၿပီး အိမ္ႀကီး တစ္ေဆာင္ ကုိလည္းပုိင္ဆုိင္သည္။ ေယရႈႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ၿပီး မိမိပုိင္ဆုိင္သမွ်ကုိ
စြန္႔ကာ ေယရႈေနာက္ သုိ႔လုိက္ ခဲ့သည္။ ေယရႈရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္ အသင္းေတာ္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ပါဝင္လႈပ္ရွား ခဲ့သည္။
ရွင္မႆ ဲ ခရစ္ဝင္က်မ္းကုိလည္း ေရးသားခဲ့သည္။
(၉) ယာကုပ္ (မ ၁၀း၃၊ တ ၁း၁၃) သမၼာက်မ္းစာ၌ အာလဖဲ၏သား
ယာကုပ္ဟူ၍ ပါရွိသည္ သူ႔အေၾကာင္းကုိ ဘာမွ် ေဖာ္ျပျခင္း မရွိေခ်။
(၁၀) သဒၵဲ (မ ၁၀း၃၊ လု ၁၆း၆) သဒၵဲမွာ ယာကုပ္၏သားျဖစ္ၿပီး၊
ယုဒမွာ အျခားအမည္သာျဖစ္သည္။ ထုိအျပင္ ေလဗဲဟူ၍လည္း ေခၚသည္။
(၁၁) ရွိမုန္ ေဇလုတ္ (မ ၁၀း၄၊ လု ၆း၁၅) ရွိမုန္ေဇလုတ္၏ အျခား
အမည္မ်ားမွာ အာရမစ္ ဘာသာစကားအရ “ကာနနိတ္လူ” ၊ ဂရိ ဘာသာစကားအရာ “ေဇလုတ္” ဟူ၍ လည္းေကာင္း သိၾကသည္။ သူ၏
အမည္မွာ စိတ္အားထက္သန္ သည့္ဘဝကုိ ေဖာ္ျပသည္။ ေရာမအစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္သည့္ ေဇလုတ္အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္သည္။ ရွိမုန္သည္ ေရာမ လူမ်ိဳး၊
ထုိသူတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္သူမ်ားကိ လုိက္သတ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ေနာက္ဆုံး ပါရွားျပည္၌ ေမွာ္ ဆရာ ႏွစ္ဦးေၾကာင့္ အလြန္ႀကီးမားေသာ ေက်ာင္းေဆာင္ၿပိဳက်ၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ အစဦး၌ မုန္းစိတ္ထားေသာ
ပုဂၢိဳလ္သည္ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ အဆုံးသတ္သြားသည္။
(၁၂) ယုဒရွကာရုတ္ (မ ၁၀း၄၊ လု ၂၂း၄၈) ကုိယ္ေတာ္ကုိ အပ္ႏွံသူျဖစ္သည္။ ဘ႑ာထိန္းျဖစ္ၿပီး ဆင္းရဲသူမ်ားအတြက္ လွဴ ဒန္းသည့္ ေငြမ်ားကုိ တာဝန္ယူရသည္။ ထုိေငြထဲမွ အခ်ိဳ႕ကုိ မိမိကုိယ္က်ိဳးအတြက္ ခုိးယူခဲ့သည္။ ေယရႈအား မာရိက ဆီျဖင့္ လိမ္းက်ံျခင္းကုိ ကဲ့ရဲ႕အျပစ္တင္သည္။
မိမိအမွားကုိ ျပင္ရန္မႀကိဳးစားဘဲ သတ္ေသခဲ့သည္။ ယုဒသည္ လယ္ေတာထဲသုိ႔သြားကာ မိမိကုိယ္ကုိ ဆြဲႀကိဳးခ်သည္။ ဝမ္းဗုိက္ေပါက္ပြဲၿပီး ေသဆုံးသြားသည္ဟု ထင္၏။ ရုပ္အေလာင္းကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိေသာအခါ ယုဒျပန္ေပးသည့္ေငြျဖင့္ အုိးထိန္းသမား၏ ေျမကြက္ တစ္ကြက္ကုိ
ဝယ္ၿပီး သၿဂိဳလ္သည္။ ထုိေျမကုိ ေသြးေျမဟု ေခၚၿပီး တစ္ပါး
အမ်ိဳးသားတုိ႔အတြက္ သုသာန္ ျဖစ္လာသည္။
ဧကရာဇ္ဘုရာင္ အယ္ဘိန ျမတ္ႏုိးေသာ မိဖုရား ဇန္သစ္ပီသည္ ေျပာင္းလဲ၍ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာသည္။ ထုိေၾကာင့္ ေပတရုကုိ သတ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ ၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္ ေရာမၿမိဳ႕မွ ထြက္ခြာ တိမ္ေရွာင္ရန္ လာစဥ္ သခင္ေယရႈ ေရာမၿမိဳ႕ထဲ ဝင္လာသည္ကုိ ရူပါရုံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတိမ္ေရွာင္ေသာ ကားတုိင္ကုိ ထမ္းရြက္ရန္ ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ၏ ဇနီးအား သူ႔ေရွ႕တြင္ ကြက္မ်က္ ခဲ့သည္။ မိမိ၏ အရွင္သခင္ကဲ့သုိ႔ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ ရုိက္ျခင္းငွာ မထုိက္တန္ေသာေၾကာင့္ ေဇာက္ထုိးထား၍ ကြပ္မ်က္ရန္ ေတာင္းဆုိေလသည္။
(၂) အေျႏၵ (မ ၁၀း၂၊ ေယာ ၁း၄၀) ေပတရု၏ ညီျဖစ္သည္။
အစဦး၌ အေျႏၵသည္ ႏွစ္ျခင္းဆရာေယာဟန္၏ တပည့္ျဖစ္သည္။ သူ၏ အစ္ကုိႏွင့္အတူ ေနထုိင္ၿပီး ေပတရုအား သခင္ေယရႈထံ ပုိ႔ေဆာင္ေပးျပန္သည္။ (ေယာ ၁း၄၀-၄၂)။ ထုိ႔အျပင္ မုန္႔ငါးလုံးႏွင့္ ငါးႏွစ္ေကာင္ ပါေသာကေလးငယ္ (ေယာ ၆း၈-၉) ေဟလသလူ (ေယာ ၂း၂၀-၂၂) အခ်ိဳ႕တုိ႕ကုိ ေယရႈထံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးေသာသူ ျဖစ္သည္။ အေျႏၵသည္ ေအဂ်ီရ၏ ဇနီး မက္စီမီလာ ၏
ေရာဂါ ေပ်ာက္ေစခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေအဂ်ီးရ၏ညီ စတာရတုိခဲ၏ အေစအပါး၏ ေရာဂ္ုိ ေပ်ာက္ေစခဲ့သည္။ ထုိေၾကာင့္ ေအဂ်ီရဇနီးႏွင့္ ညီတုိ႔သည္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာသည္။ ထုိေၾကာင့္ အေျႏၵကုိ ကြပ္မ်က္လုိက္ရန္ အမိန္႔ခ်သည္။ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ သံမႈိမစြဲဘဲ ႀကိဳးျဖစ္သာတုပ္ေႏွာင္ၿပီး အစာငတ္၊ ေရငတ္၊ ေလထဲ၊ မုိးထဲ၌ ပစ္ထားေစသည္။ သူ၏ အရွင္သခင္ကဲ့သုိ႔ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ အေသ သတ္ျခင္း ကုိ မခံဘဲ အေျမွာက္လကၡဏာ ၾကက္ေျခခတ္သ႑ာန္ရွိ ကားတုိင္တြင္ သတ္ပါဟု ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။
(၃) ယာကုပ္ (မ ၃း၁၇၊ လုကာ ၈း၅၁)
ေဇေဗဒဲ၏သား ေယာဟန္၏အစ္ကုိ ျဖစ္သည္။ တံငါသည္ျဖစ္၍
အေတာ္အသင့္ ၾကြယ္ဝသည္။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိစိတ္ ရွိသည္။ ေဟရုဒ္ မင္းႀကီးသည္ သင္းဝင္သူအခ်ိဳ႕တုိ႔ကုိ ညွင္းဆဲေသာအခါ ယာကုပ္ကုိ
ဓားျဖင့္ ကြပ္မ်က္ ခဲ့သည္။ (တ ၁၂း၁-၂)။ တမန္ေတာ္မ်ားထဲတြင္
မာတုရသရဖူကုိ ပထမဆုံး ရရွိသူ ျဖစ္သည္။
(၄) ေယာဟန္ (မ ၃း၁၇၊ ေယာ ၂၁း၂၀) ေယာဟန္သည္ ေဇေဗဒဲ၏သား ယာကုပ္၏ညီ ျဖစ္သည္။ ဗတၱိဇံဆရာ ေယာဟန္၏ တပည့္ ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈႏွင့္ အနီးကပ္ဆုံး ဆက္ဆံသူ တပည့္ျဖစ္သည္။
အလြန္ ေဒါသႀကီး သူ ျဖစ္သည္။ စိတ္ခက္ထန္ေသာ ပုဂိၢဳလ္
တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈ၏ လက္ေတာ္ေအာက္ ၌ ေမတၱာရွင္တစ္ပါး
ျဖစ္လာ သည္။ မယ္ေတာ္မာရိကုိ ၾကည့္ရႈေစာင့္ထိန္းရန္ သခင္ ေယရႈ၏ မွာၾကားျခင္း ခံရသည္။ မယ္ေတာ္မာရိ ေသဆုံးသည္အထိ သားအရင္း
အခ်ာကဲ့သုိ႔ ေစာင့္ ေရွာက္ ခဲ့သည္။ မယ္ေတာ္ မာရိ ေသဆုံးၿပီးေနာက္
ေရာမၿမိဳ႕သုိ႔ သြား ေရာက္ကာ အမႈေဆာင္သည္။
ဧဖက္ၿမိဳ႕၌ အုိမင္းသည္အထိ အမႈေဆာင္ ခဲ့သည္။ ေယာဟန္
ေသဆုံးေသာအခါ ေျမျမွပ္သၿဂိဳလ္ၾကသည္။ ေယာဟန္သည္
သၤခ်ိဳင္း မွာပင္ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိသည္ဟု ေျပာစမွတ္ရွိသည္။
(၅) ဖိလိပၸဳ (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၆း၅) သခင္ေယရႈ၏ ပထမဆုံး အေခၚခံရေသာ ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္သည္။ ဗက္ဇဲဒၿမိဳ႕သားျဖစ္ၿပီး၊ တံငါသည္ ျဖစ္သည္။
ဖိလိပၸဳက “မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဟူေသာစိတ္ဓာတ္” က ပုိမုိအားအားႀကီးစြာ
ခုိေအာင္းလ်က္ ရွိသည္။ ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္ကုိ ကုိးကြယ္ေသာ
“ေဟရေပါလိ” ၌ ဧဝံေဂလိတရားေတာ္ ကုိ ေဟာေျပာေသာေၾကာင့္
ၿမိဳ႕ဝန္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ဖိလိပၸဳ၏ အဝတ္အထည္မ်ားကုိ ခၽြတ္၍ေျခမ်က္စိ
ႏွင့္ ေပါင္မ်ားကုိ သံခၽြန္ျဖင့္ ထုိးေဖာက္ၿပီး ေဇာက္ထုိးဆြဲခ်ိတ္ကာ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္း ခဲ့သည္။ ဖိလိပၸဳသည္ မခံႏုိ္င္ေသာေၾကာင့္ေျမႀကီးကုိ အမိန္႔ေပးသျဖင့္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား လူေပါင္း ခုႏွစ္ေထာင္ ကုိ ေျမမိ်ိဳေလသည္။ ထုိအခါ သခင္ေယရႈေပၚလာၿပီး ဖိလိပၸဳကုိ ဆုံးမၿပီး ေျမမ်ိဳသူမ်ား ကုိ ျပန္လည္ အသက္ရွင္ေစခဲ့သည္။ သူမွားေၾကာင္း ဝန္ခံၿပီး သူေသဆုံးေသာအခါ
လူ၏ အေလာင္းကုိ ပိတ္ထည္ႏွင့္ မရစ္ဘဲ က်ဴပင္မွ ျပဳလုပ္ေသာ စကၠဳျဖင့္ ရစ္ပတ္ၿပီး သၿဂိဳလ္ရန္ မွာၾကားသည္။ သူမွာၾကားသည့္အတုိင္း
သူ႔ကုိ ျမွပ္ႏွံၾကေသာအခါ ဖိလိပၸဳ အသက္သရဖူကုိရၿပီ ဟု
ေကာင္းကင္မွ ေၾကြးေၾကာ္သံ ၾကားရသည္။
(၆) ဗာေသာလမဲ သုိ႔မဟုတ္ နာသေနလ (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၂၁း၂)
တမန္ေတာ္ ၁၂ပါးမွ တစ္ပါးျဖစ္သည္မွ လြဲ၍ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း မရွိပါ။ ဖိလိပၸဳႏွင့္ တြဲ၍ ေဖာ္ျပျခင္း ခံရသည္။ ဗာေသာလမဲသည္ မ်ိဳးရုိးအမည္
ျဖစ္ၿပီး (ဗာ= ၏သား)၊ နာသေနလသည္ ကုိယ္ပုိင္ အမည္ျဖစ္သည္။
(၇) ေသာမအျမြာပူး (ဒိဒုမု) (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၂၁း၂) ေသာမသည္ အျမြာညီအစ္ကုိ ႏွစ္ဦးမွ တစ္ဦးျဖစ္ဟန္တူသည္။ ေသာမႏွင့္ ဒိဒုမု
ဟူေသာ အမည္မွာ အာရမိႏွင့္ ဂရိဘာသာစကား၌ “အျမြာ” ဟူေသာ
စကားလုံးမွ လာသည့္အမည္ ျဖစ္သည္။ ေသာမသည္ ခံစားခ်က္မ်ားကုိ
ပြင့္လင္းစြာ ေဖာ္ျပ တတ္သူျဖစ္သည္။ ယုဒလူမ်ား သတ္မည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ယုဒျပည္မွ ထြက္ခြာၿပီးမွ ျပန္လည္သြားေရာက္ရန္ ေယရႈဆုံးျဖတ္စဥ္ ေယရႈႏွင့္အတူ သူုတုိ႔အားလုံး အေသခံၾကရန္ ေသာမ
အဆုိျပဳ ခဲ့သည္။ ေယရႈသြားရမည့္ ခရီးကုိ မသိေၾကာင္း ေျပာဆုိ သည္။
ေနာက္ ဆုံး ေယရႈရွင္ျပန္ထေျမာက္ေၾကာင္းကုိ မယုံခဲ့ေပ။ ေယရႈႏွင့္
ေတြ႕ဆုံၿပီးမွ ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ ဧဝံေဂလိတရားေတာ္ ကုိ အိႏိၵယျပည္၌
ေဟာစဥ္ ထုိအရပ္၌ ေနေသာ သူတုိ႔က မနာ လိုေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ ပစ္သတ္ရန္ လႈပ္ေဆာ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး လွံရွည္ျဖင့္ ထုိးသတ္ ေလသည္။
(၈) မႆ ဲ သုိ႔မဟုတ္ ေလဝိ (မ ၁၀း၃၊ လု ၅း၂၇)
လူတုိင္း စက္ဆုပ္ရြံရွာျခင္း ခံရေသာသူျဖစ္သည္။ အခြန္ခံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေယရႈကုိ စတင္ေတြ႕ရွိခ်ိန္က ဂါလိလဲအုိင္နားရွိ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕တြင္ မႆ ဲ ထုိင္ေနသည္။ ဝင္ေငြေကာင္းခဲ့ၿပီး အိမ္ႀကီး တစ္ေဆာင္ ကုိလည္းပုိင္ဆုိင္သည္။ ေယရႈႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ၿပီး မိမိပုိင္ဆုိင္သမွ်ကုိ
စြန္႔ကာ ေယရႈေနာက္ သုိ႔လုိက္ ခဲ့သည္။ ေယရႈရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္ အသင္းေတာ္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ပါဝင္လႈပ္ရွား ခဲ့သည္။
ရွင္မႆ ဲ ခရစ္ဝင္က်မ္းကုိလည္း ေရးသားခဲ့သည္။
(၉) ယာကုပ္ (မ ၁၀း၃၊ တ ၁း၁၃) သမၼာက်မ္းစာ၌ အာလဖဲ၏သား
ယာကုပ္ဟူ၍ ပါရွိသည္ သူ႔အေၾကာင္းကုိ ဘာမွ် ေဖာ္ျပျခင္း မရွိေခ်။
(၁၀) သဒၵဲ (မ ၁၀း၃၊ လု ၁၆း၆) သဒၵဲမွာ ယာကုပ္၏သားျဖစ္ၿပီး၊
ယုဒမွာ အျခားအမည္သာျဖစ္သည္။ ထုိအျပင္ ေလဗဲဟူ၍လည္း ေခၚသည္။
(၁၁) ရွိမုန္ ေဇလုတ္ (မ ၁၀း၄၊ လု ၆း၁၅) ရွိမုန္ေဇလုတ္၏ အျခား
အမည္မ်ားမွာ အာရမစ္ ဘာသာစကားအရ “ကာနနိတ္လူ” ၊ ဂရိ ဘာသာစကားအရာ “ေဇလုတ္” ဟူ၍ လည္းေကာင္း သိၾကသည္။ သူ၏
အမည္မွာ စိတ္အားထက္သန္ သည့္ဘဝကုိ ေဖာ္ျပသည္။ ေရာမအစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္သည့္ ေဇလုတ္အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္သည္။ ရွိမုန္သည္ ေရာမ လူမ်ိဳး၊
ထုိသူတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္သူမ်ားကိ လုိက္သတ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ေနာက္ဆုံး ပါရွားျပည္၌ ေမွာ္ ဆရာ ႏွစ္ဦးေၾကာင့္ အလြန္ႀကီးမားေသာ ေက်ာင္းေဆာင္ၿပိဳက်ၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ အစဦး၌ မုန္းစိတ္ထားေသာ
ပုဂၢိဳလ္သည္ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ အဆုံးသတ္သြားသည္။
(၁၂) ယုဒရွကာရုတ္ (မ ၁၀း၄၊ လု ၂၂း၄၈) ကုိယ္ေတာ္ကုိ အပ္ႏွံသူျဖစ္သည္။ ဘ႑ာထိန္းျဖစ္ၿပီး ဆင္းရဲသူမ်ားအတြက္ လွဴ ဒန္းသည့္ ေငြမ်ားကုိ တာဝန္ယူရသည္။ ထုိေငြထဲမွ အခ်ိဳ႕ကုိ မိမိကုိယ္က်ိဳးအတြက္ ခုိးယူခဲ့သည္။ ေယရႈအား မာရိက ဆီျဖင့္ လိမ္းက်ံျခင္းကုိ ကဲ့ရဲ႕အျပစ္တင္သည္။
မိမိအမွားကုိ ျပင္ရန္မႀကိဳးစားဘဲ သတ္ေသခဲ့သည္။ ယုဒသည္ လယ္ေတာထဲသုိ႔သြားကာ မိမိကုိယ္ကုိ ဆြဲႀကိဳးခ်သည္။ ဝမ္းဗုိက္ေပါက္ပြဲၿပီး ေသဆုံးသြားသည္ဟု ထင္၏။ ရုပ္အေလာင္းကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိေသာအခါ ယုဒျပန္ေပးသည့္ေငြျဖင့္ အုိးထိန္းသမား၏ ေျမကြက္ တစ္ကြက္ကုိ
ဝယ္ၿပီး သၿဂိဳလ္သည္။ ထုိေျမကုိ ေသြးေျမဟု ေခၚၿပီး တစ္ပါး
အမ်ိဳးသားတုိ႔အတြက္ သုသာန္ ျဖစ္လာသည္။
No comments:
Post a Comment