||< တမန္ေတာ္ (၁၂) ပါး >||

(၁) ေပတရု (မ ၁၀း၂၊ ေယာ ၁း၄၂) ေယာန၏သားျဖစ္သည္။ အေျႏၵ၏ အစ္ကုိလည္းျဖစ္သည္။ တံငါ သည္ျဖစ္၍ အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဂါလိလဲျပည္၊ ကေပရေနာင္ၿမဳ႕ိ၌ ေနထုိင္သည္။ ရွိမုန္ေပတရု (သုိ႔) ေကဖ ဟု အမည္ရသည္။ ေကဖ၏ အ ဓိပၸာယ္မွာ ေက်ာက္ ျဖစ္သည္။ တမန္ေတာ္တုိ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။ နာဇရက္ၿမိဳ႕သား ေယရႈသည္ အဘယ္သူျဖစ္သည္ကုိ ပထမဦးဆုံး သိျမင္သူျဖစ္သည္။ အၿဂိပၸမင္း ၏ ေမာင္းမေလးဦးႏွင့္ 
ဧကရာဇ္ဘုရာင္ အယ္ဘိန ျမတ္ႏုိးေသာ မိဖုရား ဇန္သစ္ပီသည္ ေျပာင္းလဲ၍ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာသည္။ ထုိေၾကာင့္ ေပတရုကုိ သတ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ ၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္ ေရာမၿမိဳ႕မွ ထြက္ခြာ တိမ္ေရွာင္ရန္ လာစဥ္ သခင္ေယရႈ ေရာမၿမိဳ႕ထဲ ဝင္လာသည္ကုိ ရူပါရုံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတိမ္ေရွာင္ေသာ ကားတုိင္ကုိ ထမ္းရြက္ရန္ ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ၏ ဇနီးအား သူ႔ေရွ႕တြင္ ကြက္မ်က္ ခဲ့သည္။ မိမိ၏ အရွင္သခင္ကဲ့သုိ႔ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ ရုိက္ျခင္းငွာ မထုိက္တန္ေသာေၾကာင့္ ေဇာက္ထုိးထား၍ ကြပ္မ်က္ရန္ ေတာင္းဆုိေလသည္။
(၂) အေျႏၵ (မ ၁၀း၂၊ ေယာ ၁း၄၀) ေပတရု၏ ညီျဖစ္သည္။ 
အစဦး၌ အေျႏၵသည္ ႏွစ္ျခင္းဆရာေယာဟန္၏ တပည့္ျဖစ္သည္။ သူ၏ အစ္ကုိႏွင့္အတူ ေနထုိင္ၿပီး ေပတရုအား သခင္ေယရႈထံ ပုိ႔ေဆာင္ေပးျပန္သည္။ (ေယာ ၁း၄၀-၄၂)။ ထုိ႔အျပင္ မုန္႔ငါးလုံးႏွင့္ ငါးႏွစ္ေကာင္ ပါေသာကေလးငယ္ (ေယာ ၆း၈-၉) ေဟလသလူ (ေယာ ၂း၂၀-၂၂) အခ်ိဳ႕တုိ႕ကုိ ေယရႈထံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးေသာသူ ျဖစ္သည္။ အေျႏၵသည္ ေအဂ်ီရ၏ ဇနီး မက္စီမီလာ ၏
 ေရာဂါ ေပ်ာက္ေစခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေအဂ်ီးရ၏ညီ စတာရတုိခဲ၏ အေစအပါး၏ ေရာဂ္ုိ ေပ်ာက္ေစခဲ့သည္။ ထုိေၾကာင့္ ေအဂ်ီရဇနီးႏွင့္ ညီတုိ႔သည္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာသည္။ ထုိေၾကာင့္ အေျႏၵကုိ ကြပ္မ်က္လုိက္ရန္ အမိန္႔ခ်သည္။ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ သံမႈိမစြဲဘဲ ႀကိဳးျဖစ္သာတုပ္ေႏွာင္ၿပီး အစာငတ္၊ ေရငတ္၊ ေလထဲ၊ မုိးထဲ၌ ပစ္ထားေစသည္။ သူ၏ အရွင္သခင္ကဲ့သုိ႔ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ အေသ သတ္ျခင္း ကုိ မခံဘဲ အေျမွာက္လကၡဏာ ၾကက္ေျခခတ္သ႑ာန္ရွိ ကားတုိင္တြင္ သတ္ပါဟု ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။
(၃) ယာကုပ္ (မ ၃း၁၇၊ လုကာ ၈း၅၁)  
 ေဇေဗဒဲ၏သား ေယာဟန္၏အစ္ကုိ ျဖစ္သည္။ တံငါသည္ျဖစ္၍ 
အေတာ္အသင့္ ၾကြယ္ဝသည္။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိစိတ္ ရွိသည္။ ေဟရုဒ္ မင္းႀကီးသည္ သင္းဝင္သူအခ်ိဳ႕တုိ႔ကုိ ညွင္းဆဲေသာအခါ ယာကုပ္ကုိ 
ဓားျဖင့္ ကြပ္မ်က္ ခဲ့သည္။ (တ ၁၂း၁-၂)။ တမန္ေတာ္မ်ားထဲတြင္ 
မာတုရသရဖူကုိ ပထမဆုံး ရရွိသူ ျဖစ္သည္။ 
(၄) ေယာဟန္ (မ ၃း၁၇၊ ေယာ ၂၁း၂၀) ေယာဟန္သည္ ေဇေဗဒဲ၏သား ယာကုပ္၏ညီ ျဖစ္သည္။ ဗတၱိဇံဆရာ ေယာဟန္၏ တပည့္ ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈႏွင့္ အနီးကပ္ဆုံး ဆက္ဆံသူ တပည့္ျဖစ္သည္။ 
အလြန္ ေဒါသႀကီး သူ ျဖစ္သည္။ စိတ္ခက္ထန္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ 
တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈ၏ လက္ေတာ္ေအာက္ ၌ ေမတၱာရွင္တစ္ပါး
 ျဖစ္လာ သည္။ မယ္ေတာ္မာရိကုိ ၾကည့္ရႈေစာင့္ထိန္းရန္ သခင္ ေယရႈ၏ မွာၾကားျခင္း ခံရသည္။ မယ္ေတာ္မာရိ ေသဆုံးသည္အထိ သားအရင္း
အခ်ာကဲ့သုိ႔ ေစာင့္ ေရွာက္ ခဲ့သည္။ မယ္ေတာ္ မာရိ ေသဆုံးၿပီးေနာက္
 ေရာမၿမိဳ႕သုိ႔ သြား ေရာက္ကာ အမႈေဆာင္သည္။ 
ဧဖက္ၿမိဳ႕၌ အုိမင္းသည္အထိ အမႈေဆာင္ ခဲ့သည္။ ေယာဟန္
 ေသဆုံးေသာအခါ ေျမျမွပ္သၿဂိဳလ္ၾကသည္။ ေယာဟန္သည္
သၤခ်ိဳင္း မွာပင္ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိသည္ဟု ေျပာစမွတ္ရွိသည္။ 
 (၅) ဖိလိပၸဳ (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၆း၅) သခင္ေယရႈ၏ ပထမဆုံး အေခၚခံရေသာ ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္သည္။ ဗက္ဇဲဒၿမိဳ႕သားျဖစ္ၿပီး၊ တံငါသည္ ျဖစ္သည္။ 
ဖိလိပၸဳက “မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဟူေသာစိတ္ဓာတ္” က ပုိမုိအားအားႀကီးစြာ 
ခုိေအာင္းလ်က္ ရွိသည္။ ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္ကုိ ကုိးကြယ္ေသာ 
“ေဟရေပါလိ” ၌ ဧဝံေဂလိတရားေတာ္ ကုိ ေဟာေျပာေသာေၾကာင့္ 
ၿမိဳ႕ဝန္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ဖိလိပၸဳ၏ အဝတ္အထည္မ်ားကုိ ခၽြတ္၍ေျခမ်က္စိ
 ႏွင့္ ေပါင္မ်ားကုိ သံခၽြန္ျဖင့္ ထုိးေဖာက္ၿပီး ေဇာက္ထုိးဆြဲခ်ိတ္ကာ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္း ခဲ့သည္။ ဖိလိပၸဳသည္ မခံႏုိ္င္ေသာေၾကာင့္ေျမႀကီးကုိ အမိန္႔ေပးသျဖင့္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား လူေပါင္း ခုႏွစ္ေထာင္ ကုိ ေျမမိ်ိဳေလသည္။ ထုိအခါ သခင္ေယရႈေပၚလာၿပီး ဖိလိပၸဳကုိ ဆုံးမၿပီး ေျမမ်ိဳသူမ်ား ကုိ ျပန္လည္ အသက္ရွင္ေစခဲ့သည္။ သူမွားေၾကာင္း ဝန္ခံၿပီး သူေသဆုံးေသာအခါ 
လူ၏ အေလာင္းကုိ ပိတ္ထည္ႏွင့္ မရစ္ဘဲ က်ဴပင္မွ ျပဳလုပ္ေသာ စကၠဳျဖင့္ ရစ္ပတ္ၿပီး သၿဂိဳလ္ရန္ မွာၾကားသည္။ သူမွာၾကားသည့္အတုိင္း 
သူ႔ကုိ ျမွပ္ႏွံၾကေသာအခါ ဖိလိပၸဳ အသက္သရဖူကုိရၿပီ ဟု
 ေကာင္းကင္မွ ေၾကြးေၾကာ္သံ ၾကားရသည္။
 (၆) ဗာေသာလမဲ သုိ႔မဟုတ္ နာသေနလ (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၂၁း၂)
တမန္ေတာ္ ၁၂ပါးမွ တစ္ပါးျဖစ္သည္မွ လြဲ၍ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း မရွိပါ။ ဖိလိပၸဳႏွင့္ တြဲ၍ ေဖာ္ျပျခင္း ခံရသည္။ ဗာေသာလမဲသည္ မ်ိဳးရုိးအမည္
 ျဖစ္ၿပီး (ဗာ= ၏သား)၊ နာသေနလသည္ ကုိယ္ပုိင္ အမည္ျဖစ္သည္။ 
(၇) ေသာမအျမြာပူး (ဒိဒုမု) (မ ၁၀း၃၊ ေယာ ၂၁း၂) ေသာမသည္ အျမြာညီအစ္ကုိ ႏွစ္ဦးမွ တစ္ဦးျဖစ္ဟန္တူသည္။ ေသာမႏွင့္ ဒိဒုမု
ဟူေသာ အမည္မွာ အာရမိႏွင့္ ဂရိဘာသာစကား၌ “အျမြာ” ဟူေသာ 
စကားလုံးမွ လာသည့္အမည္ ျဖစ္သည္။ ေသာမသည္ ခံစားခ်က္မ်ားကုိ 
ပြင့္လင္းစြာ ေဖာ္ျပ တတ္သူျဖစ္သည္။ ယုဒလူမ်ား သတ္မည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ယုဒျပည္မွ ထြက္ခြာၿပီးမွ ျပန္လည္သြားေရာက္ရန္ ေယရႈဆုံးျဖတ္စဥ္ ေယရႈႏွင့္အတူ သူုတုိ႔အားလုံး အေသခံၾကရန္ ေသာမ
အဆုိျပဳ ခဲ့သည္။ ေယရႈသြားရမည့္ ခရီးကုိ မသိေၾကာင္း ေျပာဆုိ သည္။
 ေနာက္ ဆုံး ေယရႈရွင္ျပန္ထေျမာက္ေၾကာင္းကုိ မယုံခဲ့ေပ။ ေယရႈႏွင့္
 ေတြ႕ဆုံၿပီးမွ ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ ဧဝံေဂလိတရားေတာ္ ကုိ အိႏိၵယျပည္၌
 ေဟာစဥ္ ထုိအရပ္၌ ေနေသာ သူတုိ႔က မနာ လိုေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ ပစ္သတ္ရန္ လႈပ္ေဆာ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး လွံရွည္ျဖင့္ ထုိးသတ္ ေလသည္။
(၈) မႆ ဲ သုိ႔မဟုတ္ ေလဝိ (မ ၁၀း၃၊ လု ၅း၂၇)  
လူတုိင္း စက္ဆုပ္ရြံရွာျခင္း ခံရေသာသူျဖစ္သည္။ အခြန္ခံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေယရႈကုိ စတင္ေတြ႕ရွိခ်ိန္က ဂါလိလဲအုိင္နားရွိ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕တြင္ မႆ ဲ ထုိင္ေနသည္။ ဝင္ေငြေကာင္းခဲ့ၿပီး အိမ္ႀကီး တစ္ေဆာင္ ကုိလည္းပုိင္ဆုိင္သည္။ ေယရႈႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ၿပီး မိမိပုိင္ဆုိင္သမွ်ကုိ
 စြန္႔ကာ ေယရႈေနာက္ သုိ႔လုိက္ ခဲ့သည္။ ေယရႈရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္ အသင္းေတာ္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ပါဝင္လႈပ္ရွား ခဲ့သည္။ 
ရွင္မႆ ဲ ခရစ္ဝင္က်မ္းကုိလည္း ေရးသားခဲ့သည္။
(၉) ယာကုပ္ (မ ၁၀း၃၊ တ ၁း၁၃) သမၼာက်မ္းစာ၌ အာလဖဲ၏သား 
ယာကုပ္ဟူ၍ ပါရွိသည္ သူ႔အေၾကာင္းကုိ ဘာမွ် ေဖာ္ျပျခင္း မရွိေခ်။ 
 (၁၀) သဒၵဲ (မ ၁၀း၃၊ လု ၁၆း၆) သဒၵဲမွာ ယာကုပ္၏သားျဖစ္ၿပီး၊ 
ယုဒမွာ အျခားအမည္သာျဖစ္သည္။ ထုိအျပင္ ေလဗဲဟူ၍လည္း ေခၚသည္။ 
 (၁၁) ရွိမုန္ ေဇလုတ္ (မ ၁၀း၄၊ လု ၆း၁၅) ရွိမုန္ေဇလုတ္၏ အျခား
အမည္မ်ားမွာ အာရမစ္ ဘာသာစကားအရ “ကာနနိတ္လူ” ၊ ဂရိ ဘာသာစကားအရာ “ေဇလုတ္” ဟူ၍ လည္းေကာင္း သိၾကသည္။ သူ၏ 
အမည္မွာ စိတ္အားထက္သန္ သည့္ဘဝကုိ ေဖာ္ျပသည္။ ေရာမအစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္သည့္ ေဇလုတ္အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္သည္။ ရွိမုန္သည္ ေရာမ လူမ်ိဳး၊ 
ထုိသူတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္သူမ်ားကိ လုိက္သတ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ေနာက္ဆုံး ပါရွားျပည္၌ ေမွာ္ ဆရာ ႏွစ္ဦးေၾကာင့္ အလြန္ႀကီးမားေသာ ေက်ာင္းေဆာင္ၿပိဳက်ၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ အစဦး၌ မုန္းစိတ္ထားေသာ
 ပုဂၢိဳလ္သည္ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ အဆုံးသတ္သြားသည္။
 (၁၂) ယုဒရွကာရုတ္ (မ ၁၀း၄၊ လု ၂၂း၄၈) ကုိယ္ေတာ္ကုိ အပ္ႏွံသူျဖစ္သည္။ ဘ႑ာထိန္းျဖစ္ၿပီး ဆင္းရဲသူမ်ားအတြက္ လွဴ ဒန္းသည့္ ေငြမ်ားကုိ တာဝန္ယူရသည္။ ထုိေငြထဲမွ အခ်ိဳ႕ကုိ မိမိကုိယ္က်ိဳးအတြက္ ခုိးယူခဲ့သည္။ ေယရႈအား မာရိက ဆီျဖင့္ လိမ္းက်ံျခင္းကုိ ကဲ့ရဲ႕အျပစ္တင္သည္။ 
မိမိအမွားကုိ ျပင္ရန္မႀကိဳးစားဘဲ သတ္ေသခဲ့သည္။ ယုဒသည္ လယ္ေတာထဲသုိ႔သြားကာ မိမိကုိယ္ကုိ ဆြဲႀကိဳးခ်သည္။ ဝမ္းဗုိက္ေပါက္ပြဲၿပီး ေသဆုံးသြားသည္ဟု ထင္၏။ ရုပ္အေလာင္းကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိေသာအခါ ယုဒျပန္ေပးသည့္ေငြျဖင့္ အုိးထိန္းသမား၏ ေျမကြက္ တစ္ကြက္ကုိ 
ဝယ္ၿပီး သၿဂိဳလ္သည္။ ထုိေျမကုိ ေသြးေျမဟု ေခၚၿပီး တစ္ပါး
အမ်ိဳးသားတုိ႔အတြက္ သုသာန္ ျဖစ္လာသည္။

||< ခရစ္ယာန္အသက္တာအစ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔က >||

ခရစ္ယာန္တုိ႔၏ အသက္တာတြင္ ေပးလွဴ ျခင္းပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည့္ အနက္ ဆယ္ဖုိ႔ တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အယူအဆ ကြဲျပား ေနတတ္ပါသည္။ စာေရးသူအေနျဖင့္ မိမိအေတြ႕အႀကံဳ ႏွင့္ ေလ့လာမိသေရြ႕ ေ၀မွ်တင္ျပ လုိပါသည္။ စာေရးသူအေနျဖင့္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ (T I T H E S) ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း အနက္ ဖြင့္ဆုိ ေဖာ္ျပ လုိပါသည္။ 
T. Thanks offering to God recognizing that the Lord
 God is most high. ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ျခင္းဆုိသည္မွာ
 ဘုရားသခင္သည္ အျမင့္ဆုံးေသာဘုရား ဟု သိရွိလ်က္ ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္အတူ ၎တုိ႔ ခံစားရေသာ ေကာင္းခ်ီးမ်ားမွ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ကုိ ေပး လွဴ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤေပးလွဴ ျခင္းသည္ ဣသေရလမ်ိဳး ႏြယ္ထံသုိ႔ ဘုရားသခင္ထံမွ ပညတ္တစ္ရပ္ အေနျဖင့္ မေရာက္ရွိမီကပင္ ေပးလွဴ ျခင္းျဖစ္သည္။ အာၿဗံသည္ သူ၏တူေလာတကုိ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ သြားေသာ ေခေဒါရေလာမာမင္းႏွင့္ အေပါင္းအပါကုိ တုိက္ခုိက္ ေအာင္ျမင္၍ ျပန္လာရာလမ္း၌ ရွာလင္မင္းႀကီး ေမလခိေဇဒက္ကုိ ေပးလွဴ ခဲ့သည္။ ဤမင္းႀကီးသည္ အာၿဗံအတြက္ ဘုရားသခင္ထံမွ ေကာင္း ခ်ီး ေတာင္းခံလ်က္ ေကာင္းခ်ီးေပးျခင္းႏွင့္အတူ အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္ကုိ ခ်ီးမြမ္းျမြက္ဆို ေသာေၾကာင့္ အာၿဗံသည္ ရွာလင္မင္းႀကီးကုိ တုိက္ပြဲမွ သိမ္းယူ ရရွိေသာပစၥည္းမ်ားမွ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ကုိ
 ေပးလွဴ ခဲ့သည္။ (ကမၻာ ၁၄း၁၇-၂၀)။ ရွာလင္မင္းႀကီး ေမလခိေဇဒက္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ခံယူေသာအခ်ိန္၌ ဣသေရလမ်ိဳးႏြယ္ တုိ႔ထံမွ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ခံယူေသာ ယဇ္ပေရာဟိတ္အရာကုိ ခံယူေသာ ေလ၀ိသားတုိ႔ 
မေမြးဖြားေသးပါ။ (ေဟၿဗဲ ၇း၁၀) ။ 
 I.Tithing Law came to the Israelite from God under the Law of Moses. ဘုရားသခင္သည္ ဣသေရလမ်ိဳးႏြယ္တို႔အား ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖို႔ ေပးလွဴရန္ ေမာေရွမွ တစ္ဆင့္ မိန္ျမြက္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဣသေရလမ်ိဳးႏြယ္ကုိ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ေပးလွဴ ျခင္း အမႈေဆာင္ရြက္ရန္ တိက် ျပတ္သားေသာ ရည္ရြယ္ ခ်က္မ်ားျဖင့္ မိန္႔ျမြက္ခဲ့သည္။ ယဇ္ပေရာဟိတ္အရာ ခံေသာ ေလ၀ိအမ်ိဳး အႏြယ္တို႔သည္ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ေနရာျပည္၌ အေမြခံရာေျမ မရွိဘဲ ပရိသတ္ စည္းေ၀းရာ တဲေတာ္အမႈကုိ ေဆာင္ရြက္ရသည္။ ထုိေၾကာင့္ ေလ၀ိ မ်ိဳးႏြယ္တို႔သည္ သက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအတြက္ ကုိယ္ပုိင္ႏွင့္ လယ္ယာလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ရန္ အခ်ိန္မရွိပါ။ သုိ႕ျဖစ္ရာ ဣသေရလအမ်ိဳးအႏြယ္တုိ႔ သည္ ေလ၀ိအမ်ိဳး သားတုိ႔အား သူတုိ႔၏ေကာင္းခ်ီးမ်ားမွ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ရသည္။ ေလ၀ိသားတုိ႔ သည္လည္း ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ခံယူေသာအခါ ထုိအဖို႔ကုိ ျပန္၍တစ္ဖုိ႔ကုိ ယဇ္ပေရာဟိတ္ကုိ လွဴ ရသည္။ (ေတာ ၁၈း၂၀)။ ထုိအျပင္ အပုိစုေဆာင္းေသာ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ (additional tithes) စနစ္ကုိလည္း တစ္ပါးအမ်ိဳးသား၊ မိဘမရွိေသာ သူငယ္၊ မုဆုိးမတုိ႔အတြက္လည္း ဥပုသ္ႏွစ္မ်ားအလုိက္ (Sabbatical Cycle) ေပးလွဴရန္ မိန္႔ျမြက္ခဲ့သည္။ (တရား ၁၄း၂၈-၂၉) 
H. Having received blessings from God by obeying His Command. အခ်ိန္ၾကာေညာင္းသည္ႏွင့္အမွ် ဣသေရလမ်ိဳးႏြယ္တို႔သည္ ဆယ္ဖုိ႔ တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴျခင္းအမႈ၌ လုိက္နာမႈ ေလ်ာ့ရဲလာသည္။ ပေရာဖက္မာလခိ ေပၚထြန္း ေသာအခ်ိန္ အခ်ိဳ႕ေသာ ေလ၀ိသားတုိ႔သည္ လယ္ယာမ်ားသုိ႔ သြားေရာက္လုပ္ကုိင္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳခဲ့ၾကရသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ သည္ ပေရာဖက္ မာလခိမွတစ္ဆင့္ မိန္႔ဆုိသည္မွာ “ဤပညတ္ခ်က္ကုိ မလုိက္နာေသာသူကုိ က်ိန္ျခင္း အမဂၤလာ ေရာက္ရွိမည္။ လုိက္နာေသာသူမ်ား အေပၚ၌ ေကာင္းခ်ီး မုိးရြာမည္။ ေျမ၊ အသီးအႏွံ တုိ႔ကုိလည္း ပုိးမႊားေဘးမွ ကာကြယ္မည္။ သူတုိ႔၏ စပ်စ္သည္လည္း အသီးမသီးဘဲ မေန” ဟူေသာ ကတိေတာ္မ်ား ႏွင့္ အတူ မိန္႔ဆုိခဲ့သည္။ (မာလခိ ၃း၉-၁၁) အထူးသတိျပဳ သင့္သည္မွာ အေၾကြေစ့၌ ေခါင္းႏွင့္ပန္း မ်က္ႏွာစာႏွစ္ခု ဒြန္တြဲပါရွိ သကဲ့သုိ႔ ပညတ္ခ်က္ေအာက္တြင္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖို႔ ေပးလွဴ ျခင္းအမႈ၌ “ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ” ႏွင့္ “က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာ” ဒြန္တြဲလ်က္ေနသည္ကုိ အထူး သတိျပဳ သင့္သည္။ (မာလခိ ၃း၉) 
E. Explanation of "curse" and "blessing" “က်ိန္ျခင္း” ႏွင့္ “ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ” ၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကုိ ဆက္လက္ ေလ့ လာၾကပါစို႔။ Word Bible Dictionary အရ “က်ိန္ျခင္း” ဆုိသည္မွာ ဘုရား သခင္၏ ပညတ္ ခ်က္မ်ားကုိ မလုိက္နာေသာေၾကာင့္ ရရွိေသာ အျပစ္ေပးျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ 
“ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ” ဆုိသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ပညတ္ခ်က္မ်ားကုိ နာခံေဆာင္ရြက္ေသာေၾကာင့္ ရရွိေသာဆုလာဘ္ဟု အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိထားသည္။ S. Should Christian give tithes? ေလ၀ိမ်ိဳးႏြယ္ ယဇ္ပေရာဟိတ္တုိ႔သည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႕ ဖ်က္ဆီး ခံခဲ့ရသည့္ ေအဒီ ၇၀ႏွစ္ အထိ အပ္ႏွံခဲ့ၾကေသာ္လည္း ေအဒီ ၃၃ မွစ၍ ေနာက္ပုိင္း ခရစ္ယာန္မ်ားတြင္ အသစ္ေသာ ၀ိညာဥ္တန္ခုိး အာႏုေဘာ္ရွိေသာ ယဇ္ပေရာဟိတ္ သည္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ခံယူျခင္း အားျဖင့္ မဟုတ္၊ ထာ၀ရအသက္၏ တန္ခုိး အာႏုေဘာ္ အတုိင္း ခန္႔ထားလ်က္ရွိသည္။
 (ေဟၿဗဲ ၇း၁၄-၁၇) ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ဟု တိက်စြာေပးလွဴ ထားျခင္း မရွိခဲ့လွ်င္ ဓမၼဆရာတုိ႔ အသက္ေမြးေစျခင္း၊ ဆင္းရဲေသာ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကုိ မစျခင္းစေသာ အသင္း ေတာ္အမႈ ေဆာင္ရန္ အခက္ေတြ႕ႏုိင္သည္။ ထုိေၾကာင့္ တမန္ေတာ္ ရွင္ေပါလုသည္ (၁ေကာ ၁၆း၂) ၌ မည္သုိ႔လွဴ ဒန္းရမည္ကုိ လမ္းျပခဲ့သည္။ “ရက္သတၱပတ္ တစ္ပတ္အတြင္း အသီးသီးေကာင္းစားသည့္ အတုိင္း 
မိမိတုိ႔ ဥစၥာတစ္ဖုိ႔ကုိ ထုတ္စုထား ၾကေလာ့။” ဟု သြန္သင္ခဲ့သည္။ 
ဤေနရာ၌ မိမိဥစၥာတစ္ဖုိ႔ဟု ဆုိရာတြင္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ႏွစ္ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ငါးဖုိ႔တစ္ဖုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ယေန႔ေခတ္၌ လည္း အသင္းေတာ္တုိ႔ ၀န္ခံၾကေသာ ပဋိညာဥ္ ဆယ္ပါးတြင္ (၇)ခ်က္ေျမာက္ ၌ ဓမၼဆရာတုိ႔ အသက္ေမြးေစျခင္း၊ ဆင္းရဲေသာ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကုိ မစျခင္း အစရွိေသာ အသင္းေတာ္ အမႈေဆာင္ရန္ 
(၁) အသီးသီး ေကာင္းစားသည့္အတုိင္း (၂) ေစတနာစိတ္ရွိေသာ အလွဴကုိ
 ေပးလွဴ ပါမည္ ဟု ကတိထားၾကသည္။ ကတိထားသည့္အတုိင္း ေပးလွဴ ေနၾကသည္မွာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ျဖစ္ ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕သည္ အသင္းေတာ္တုိ႔ ၀န္ခံေသာ ပဋိညာဥ္ဆယ္ပါး၌ အပုိဒ္(၇)ကုိ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ျခင္းဟု 
လြဲမွားစြာ သိမွတ္လ်က္ ေပးလွဴ ေနၾကသည္။ အသင္းေတာ္မ်ား ဘက္မွလည္း မိမိတုိ႔ အသင္းသူ၊ အသင္းသားမ်ား ႏုိင္ငံရပ္ျခား (သုိ႔) တစ္နယ္တစ္ေက်းသုိ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ျခင္း ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စီးပြားရွာျခင္း ျဖင့္လည္းေကာင္း 
အေ၀း ေရာက္ရွိ သျဖင့္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔မ၀င္၍ သာသနာ့အမႈ ေဆာင္ရန္ အားနည္းသည္ ဟူေသာအေတြးမ်ား ေတြးေနၾကသည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္
 ျဖစ္ ေပသည္။ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖုိ႔သည္ မိခင္အသင္းေတာ္ႏွင့္သာ သက္ဆုိင္သည္ဟု ခံယူလ်က္ ေပးလွဴ ေသာ အေ၀းေရာက္ အသင္းသူ၊ အသင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ကုိ ခံယူလ်က္ရွိေသာ အသင္း ေတာ္မ်ားသည္ ထုိကဲ့သုိ႔ မခံယူသင့္ေပ။ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဘ႑ာျဖစ္သည္ဟု (မာလခိ ၃း၈) ၌
ဆုိ ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ထံ ေပးလွဴ ရမည္ ဟူေသာ သန္႔ရွင္းသူတုိ႔အေတြး (godly thought) ျဖင့္ ေပးလွဴ သူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ မေပးလွဴ ပါက က်ိန္ျခင္း ခံရမည္။ (မာလခိ ၃း၉) ဟူေသာ ေၾကာက္ရြံစိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းကင္ျပတင္းဖြင့္၍ ေကာင္းခ်ီး မိုးရြာမည္ (မာလခိ ၃း၁၀) ဟူေသာ ကတိေတာ္ကုိ ေမွ်ာ္ကုိး ေသာစိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏ ကြယ္ကာေစာင့္ေရွာက္မႈ ရသည္ (မာလခိ ၃း၁၁) ဟူေသာ ကုိးစားေသာစိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ကုိ အသီးသီး ေပးလွဴ တတ္ၾကသည္။ 
သို႔ရာတြင္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ရာ၌ စိတ္သေဘာထား မွန္ကန္ေျဖာင့္မတ္ရန္ လုိသည္။ စိတ္သေဘာထား မမွန္ကန္ေသာ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ျခင္းကုိလည္း ဘုရားသခင္ ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္ပါ။ စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္လည္း (မာလခိ ၃း၁၁) ကုိ ကုိးစားလ်က္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ရရန္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ကုိ ဥပုသ္ေန႔တစ္ရက္၌ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းတြင္ လွဴ ခဲ့သည္။ မသိစိတ္ထဲတြင္ 
ကုိးစားမႈ အစြန္းေရာက္သြားေၾကာင္း စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္မသိလုိက္ ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ သိျမင္ေတာ္မူ သည္။ ေနာက္ တစ္ေန႔တြင္ စာေရးသူ လွဴ ခဲ့ေသာဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ထက္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ တန္ဖုိးရွိ ေသာ မ်က္မွန္ က်ေပ်ာက္ခဲ့သည္။ အကာအကြယ္ရမည္ဟု ကတိေတာ္ရွိလ်က္ ဆယ္ဖုိ႔ တစ္ဖုိ႔ကုိ လွဴ ခါမွ (၂)ဆေက်ာ္ အိတ္ထဲက ျပန္ထြက္သြားသည္။ ထုိည၌ ဘုရားသခင္ သြန္သင္လုိေသာ အခ်က္ကုိ သိရွိခြင့္ရရန္ ဆုေတာင္းသည္။ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ခ်ိန္၌ ထားရွိ သင့္ေသာ စိတ္သေဘာထားကုိ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ဘုရားက သြန္သင္ဖြင့္ျပ ခဲ့ပါသည္။ က်မ္းစာထဲမွာ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ခဲ့ေသာ ယာကုပ္ႏွင့္ အာၿဗံတုိ႔ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ စဥ္ ထားရွိေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကုိ ျပန္လည္ ခြန္အား ယူၾကည့္ ၾကပါစုိ႔။ ေရွ႕တြင္ ေဖာ္ျပထားသကဲ့သုိ႔ပင္ ယာကုပ္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ကတိသစၥာျပဳ လ်က္ ေပးလွဴ ခဲ့သည္။ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ကုိ ဘုရားသခင္အား သစၥာျပဳ၍ ေပးလွဴ ျခင္းအားျဖင့္ သိရွိႏုိင္ ပါသည္။ ကတိေတာ္ ထားေတာ္မူေသာသူသည္ ကတိေတာ္အတုိင္း တတ္ႏုိ္င္ေတာ္မူသျဖင့္ ဘုရား သခင္ဖက္မွ ကတိျပည့္စုံေစ သကဲ့သုိ႔ လူတုိ႔ဖက္မွလည္း ကတိေတာ္ခံစား ရရွိသည့္အခါ ကတိတည္ျခင္းအားျဖင့္ သစၥာ၀တ္ကုိ ေျဖရပါ မည္။ (တမန္ ၅း၁-၁၁) တြင္ အာနနိႏွင့္ ရွဖိေရ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္သည္ ကတိထားၿပီးမွ ဖ်က္ေသာေၾကာင့္ အသက္ဆုံးရႈံး ခဲ့သည္။ (တမန္ ၅း၄) ၌ ေပတရုက “ထုိေျမရွိစဥ္တြင္ ကုိယ္ပုိင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ေရာင္း၍ရေသာ အဘုိ႔သည္ ကုိယ္ဥစၥာမဟုတ္ေလာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသုိ႔ (ေျမေရာင္း၍ ရေသာ အဖုိးအခကုိ လွဴ မည္ဟု ကတိထားၿပီးမွ အဖို႔တစ္ဖုိ႔ကုိ ထိန္၀ွက္) ျပဳ သနည္း။ လူကုိသာ မုသာ ေျပာၿပီမဟုတ္၊ ဘုရားကုိလည္း မုသာေျပာၿပီ” ဟုဆုိသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဘုရားသခင္အား ေပးလွဴ ရန္ ကတိ ထားလွ်င္ ကတိ၀တ္ကုိ ေျဖရမည္။ ကတိထားသည့္အတုိင္း ေပးလွဴ ျခင္းကုိ ျပဳ ရမည္။ သက္ေသ ခံျခင္း ျပဳရမည္။ အာၿဗံ၏ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ျခင္းသည္ စာေရးသူကုိ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဖြင့္လွစ္ သြန္သင္ေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ အာၿဗံသည္ အျမင့္ ဆုံးေသာဘုရား ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိ လ်က္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ခဲ့သည္။ ကမၻာ (၁၄း၁၇-၂၀) ။ စာေရးသူသည္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴသည့္ အခါတုိင္း ၌ မေန႔၊ ယေန႔၊ ေနာင္ကာလ ထာ၀ရငါတုိ႔ႏွင့္အတူ ရွိေသာဘုရားဟု စိတ္စြဲမွတ္ ေပးလွဴ ခဲ့သည္မွာ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္မွ စခဲ့ပါသည္။ လူ႔ေလာက၏ အခက္ အခဲ မ်ားေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ အျခားေသာ အေၾကာင္းအခ်က္ မ်ားေၾကာင့္ လည္းေကာင္း
 ေပးလွဴ ခ်ိန္၌ အစြန္းေရာက္သေဘာထားကုိ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္မွ တစ္ဖန္ျပန္လည္ သြန္သင္ျခင္း ခံခဲ့ရပါသည္။ ဘုရားသခင္ကုိ အျပစ္ ၀န္ခ်လ်က္ ေက်းဇူးေတာ္ကုိ ခ်ီးမြမ္းၿပီး မ်က္မွန္ေပ်ာက္ေသာည၌ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ တြင္ မ်က္မွန္ေကာက္ရသူ ထံမွ ဖုန္း၀င္လာ၍ မ်က္မွန္ျပန္လည္ ရရွိခဲ့သည္။ စာေရးသူသည္ ဤမ်က္မွန္ေလးအားျဖင့္ စကၡဳအျမင္ကုိ ျမင္ေစ ရုံမွ်မက ၀ိညာဥ္အလင္းကုိ ရရွိေစပါသည္။ က်မ္းေဟာင္း ပညတ္ခ်က္ ေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ခဲ့ေသာ သူမ်ားပင္လွ်င္ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔အား ေပးလွဴခဲ့လွ်င္ သခင္ ေယရႈ အားျဖင့္ က်ိန္ျခင္း အမဂၤလာမွ လြတ္၍ ေက်းဇူးေတာ္ခံစား ရေသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ခရစ္ယာန္အသက္တာ၌ သခင့္ေက်းဇူးေတာ္ကုိ သိမွတ္ ၀န္ခံလ်က္ သာ၍ ေပးလွဴ အပ္ႏွံ ေသာအသက္တာ၌ က်င္လည္သင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။ သို႕ျဖစ္၍ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔ ေပးလွဴ ရာ၌ ဘုရားသခင္သည္ အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားဟု ယုံၾကည္ ကုိးစားလ်က္ ေပးလွဴသူမ်ား၊ ဆယ္ဖုိ႔တစ္ဖုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ပုိင္ဆုိင္ေသာ ဘ႑ာဟု သိမွတ္ လ်က္ ခံယူသူမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ရန္ စကၡဳအျမင္ ၀ိညာဥ္အလင္းကုိ မွ်ေ၀ လုိက္ရပါသည္။( ဂ်ဴဂ်ဴးေလး )

က်မ္းမာေသာ အသင္းေတာ္ဂုဏ္အဂ္ါ (၈)ပါး

 (Eight Essential Characteristics of Healthy Church) အေမရိကန္ျပည္မွ ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာႏွင့္ ခရစ္ယာန္ 
အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ (Rick Warren) သည္
သူ၏ “ရည္ရြယ္ခ်က္က ေစ့ေဆာင္ေသာ အသင္းေတာ္” 
(The Purpose Driving Church) စာအုပ္တြင္ “၂၀ရာစု၌
ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ တုိးတက္ေသာအသင္းေတာ္ 
(growing Church) ျဖစ္ဖုိ႔ႀကိဳးပမ္းၾကသည္။ ၂၁ရာစုတြင္မူကား 
တုိးတက္ေသာ အသင္းေတာ္ျဖစ္ျခင္းထက္ က်န္းမာ သန္စြမ္းေသာ 
အသင္းေတာ္ (healthy Church) ျဖစ္ဖုိ႔ရန္ပုိမုိ ႀကိဳးပမ္းၾကလိမ့္မည္” ဟု ဆုိခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာတုိးတက္ျခင္းသည္ ယုံၾကည္သူ အသင္းသူ၊ အသင္းသားမ်ားအား လွည့္ျဖားတတ္ပါသည္။ အသင္းသူအသင္းသားမ်ားျပားျခင္း အေဆာက္အဦ မ်ားျပားျခင္း၊ အလွဴေငြမ်ားစြာရရွိျခင္း အစရွိေသာ မ်ားျပားျခင္း အျဖာျဖာတုိ႔သည္ အသင္းသူ၊အသင္းသားမ်ားကုိ ေက်နပ္ေစသည္။ ၀င့္ၾကြားေစတတ္သည္။ မာန္မာနေထာင္လႊြားေစတတ္သည္။ ထုိသုိ႔မ်ားျပားေသာ အသင္းေတာ္တြင္ 
၌ကား က်မ္းစာကညႊန္ျပေသာ အသင္းေတာ္ဂုဏ္ အဂၤါရပ္ မ်ားမရွိဘဲ အားနည္းတတ္ပါသည္။ အသင္းေတာ္က်န္းမာသန္စြမ္းပါက အထက္ ေဖာ္ျပေသာမ်ားျပားမႈမ်ား တမဟုတ္ခ်င္းမရွိေသာ္ျငားလည္း တျဖည္းျဖည္း တစတစႏွင့္ တုိးတက္ လာကာ ဧကန္မုခ်တုိးတက္လာပါလိမ့္မည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ဤေဆာင္းပါးတြင္ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ အသင္းေတာ္ရွိရမည့္ ဂုဏ္အဂၤါရပ္ရွစ္ပါးကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပသြားပါမည္။ 
 ၁။ သူတပါးအားတန္ဆာဆင္ေပးေသာေခါင္းေဆာင္မႈရွိျခင္း 
(Empowering Leadership) ကမၻာအခ်မ္းသာဆုံးပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္း ခံရေသာ အေမရိကန္သူေဌးႀကီး ဘီ(လ္)ဂိတ္က ၂၁ရာစုတြင္ ထိေရာက္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈ သည္ သူတပါးအားတန္ဆာဆင္ေပးႏုိင္ျခင္း (Leadership is empowering others) ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္။ 
အသင္းေတာ္ရွိ သင္းအုပ္ဆရာ၊ဆရာမႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္ မ်ားတုိ႔သည္ သူတုိ႔၏ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္သာ မေက်နပ္၊မတင္းတိမ္ဘဲလ်က္၊ 
အသင္းေတာ္ အတြင္းရွိအသင္းသူအသင္းသားတုိ႔အား တန္ဆာ
ဆင္ေပးႏုိင္ရမည္။ သူတပါးကုိတန္ဆာဆင္ေပးႏုိင္ျခင္း 
(empowering) သည္ေကာင္းေသာ ေခါင္း ေဆာင္မႈႏွင့္ စစ္မွန္ေသာေခါင္းေဆာင္မႈ၏ အမွတ္အသားသေကၤတျဖစ္ ေလသည္။ 
၂။ ဆုေက်းဇူးကုိအေျခခံေသာအမႈေတာ္ေဆာင္ျခင္း (Gift oriented ministry) ဘုရားသခင္သည္ ယုံၾကည္သူတစ္ဦးစီတုိ႔အား ၀ိညာဥ္ေတာ္ဆုေက်းဇူး 
(Spiritual Gift) တစ္မ်ိဳးစီေပးေၾကာင္း၊ က်မ္းစာကအတိ အလင္း ေဖာ္ျပသည္။
(ဧ ၄း၁၁-၁၃၊၁ေကာ ၁၂)။ ထုိ၀ိညာဥ္ ဆုေက်းဇူးတုိ႔သည္ ရရွိခံစားသူတုိ႔၏ကုိယ္က်ိဳးအတြက္မဟုတ္ပါ။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားဖုိ႔ႏွင့္ 
ဂုဏ္ပကာ သန အတြက္လည္း မဟုတ္ေခ်။ ခရစ္ေတာ္၏ ကုိယ္ခႏၶာ
တည္းဟူေသာ အသင္းေတာ္၏ ရွင္သန္ႀကီးထြားဖုိ႔ႏွင့္ တုိးတက္ရင့္က်က္ဖုိ႔အတြက္သာ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ယုံၿကည္သူတုိင္း၏ ခံစားရေသာဆုေက်းဇူးအားလုံး ကုိ အသင္းေတာ္၏ ဦးေဆာင္မႈ၊ အသင္းေတာ္၏အစီအစဥ္အျဖစ္ အသင္းေတာ္အတြင္း၌ အသုံးျပဳကာ 
ထုိမွတဆင့္ လုိအပ္သလုိ ကမၻာေလာကုိ အက်ိဳးေဆာင္အေစခံရန္ျဖစ္သည္။ အသင္းေတာ္တြင္ တာ၀န္မဲ့ေသာ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္မရွိရပါ။ တစ္ဦးစီတုိ႔သည္ မိမိရရွိေသာ အရည္အခ်င္း ဆုေက်းဇူးတုိ႔ကုိ အသင္းေတာ္၌ အသုံးျပဳရပါမည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ အသုံးျပဳႏုိင္ရန္လည္း အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ယုံၾကည္သူ အသင္းသူအသင္းသား အားလုံး ပါ၀င္လႈပ္ရွားႏုိင္ေသာအစီအစဥ္ႏွင့္ 
အခြင့္အေရး အေရးကုိ ဖန္တီးေပး ရမည္။ အသင္းသူ၊အသင္းသားတုိင္း မိမိတုိ႔ခံစားရေသာ ဆုေက်းဇူးကုိ အသင္းေတာ္တြင္ ျပန္လည္
အသုံးျပဳပါက အသင္းေတာ္သည္ တက္ၾကြကာ ရွင္သန္လာပါမည္။ 
 ၃။ေတာက္ေလာင္ေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္အရွိန္အဟုန္ (Passionate Spirituality) ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္ႏွ္င့္အျခားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားက အဓိကျခားနားျခင္းမွာ အသင္းေတာ္ သည္ ဘုရားသခင္ပုိင္သလ်က္ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ေစာင့္ထိန္းေသာ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေလသည္။ (ဗ်ာ ၂၊၃)။ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ အသင္းေတာ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္သည္။ လမ္းျပသည္။ တြန္းအားေပးသည္။ ေႏြးေ္ထြးေစသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ထုိ၀ိညာဥ္ေတာ္မီးသည္ ယုံၾကည္သူတစ္ဦးစီ အသက္တာတြင္ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ေတာက္ေလာင္ရပါမည္။ အလားတူပင္ ယုံၾကည္သူမ်ားစုေပါင္းရာ အသင္းေတာ္၏အစီအစဥ္ အသက္ရွင္ ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္းတြင္လည္း ၀ိညာဥ္ေတာ္မီး သည္ ေတာက္ေလာင္ပါမည္။ ၀ိညာဥ္ေတာ္အရွိန္သည္ မီးသဖြယ္မေတာက္ေလာက္ဘဲ ၿငိမ္းသြားပါက အသင္းေတာ္တြင္ မညီညြတ္ျခင္း၊ သင္းကြဲျခင္း၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း အစရွိေသာ တစ္ကုိယ္ေကာင္းစိတ္ဆန္သည့္ ပဋိပကၡမ်ား ေပၚလာပါလိမ့္မည္။ 
ဤကဲ့သုိ႔ဆုိရာ၌ အသင္းေတာ္သည္ခံစားမႈ (emotion) သာေရွ႔တန္း တင္ကာ ဆူညံမႈကုိသာေဖာ္ျပမည္ဟု မဆုိလုိပါ။ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ လူသားတုိ႔၏ သိကၽြမ္းျခင္း(cognition) ခံစားျခင္း(emotion) ႏွင့္ ဆုံျဖတ္ျခင္း(volition) သုံးခုစလုံးကုိ အုပ္စုိးမည္ျဖစ္ရာ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ ေတာ္မီး ေတာက္ေလာင္ ေသာ ေနရာတုိင္းတြင္ အစြန္းေရာက္၀ါဒရွိႏုိင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ မီးပမာ ေတာက္ေလာင္ကာ အသင္းေတာ္တစ္ခုလုံးကုိ ေႏြးေထြးေစပါလိမ့္မည္။ 
၄။ အသုံးတည့္ေသာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံရွိပါမည္ (Functional Structure) အထက္တြင္ေဖာ္ျပေသာ စာေရးဆရာခရစ္ယာန္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ရစ္(ခ)၀ါရင္ကပင္ “အသင္းေတာ္သည္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု 
သက္သက္သာ မဟုတ္ပါ။ အသက္ရွင္ေသာ ကုိယ္ခႏၶာ တစ္ခုျဖစ္သည္။ 
(A Church is not an organization but a living organism)}” ဟုဆုိခဲ့ေလသည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ အဖြဲ႕အစည္း(organization)၊ အုပ္ခ်ဳပ္ဖြဲ႕စည္းပုံ(structure)၊ႏွင့္ အရာရွိမ်ား (officers) မလိုေတာ့ဘူးလားဟု ေမးစရာအေၾကာင္းရွိပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ကား မဟုတ္ေခ်။ အသင္းေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္လူသား မ်ားဖက္စပ္လ်က္ ဖြဲ႕စည္းေသာအဖြဲ႕အစည္း၊ ခရစ္ေတာ္သည္ဦးေခါင္းျဖစ္လ်က္ ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ ကုိယ္ခႏၶာအျဖစ္ပါ၀င္ကာ ဆက္စပ္လႈပ္ရွားေသာ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္သည္။(ဧ ၅း၂၃) သုိ႔ျဖစ္ရာ 
လူသားမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းေသာအသင္းေတာ္ျဖစ္ပါသျဖင့္ အဖြဲ႕အစည္း၊ 
ဖြဲ႕စည္းပုံ၊ အရာရွိမ်ားလုိပါသည္။ လမ္းညႊန္ဖုိ႔ရန္ႏွင့္ လုိက္နာက်င့္ သုံးရန္ 
အေျခခံ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း (constitution and bylaw) လုိပါသည္။ ဤအရာမ်ားပီပီျပင္ျပင္ရွိမွသာ အသင္းေတာ္သည္ရႈပ္ေထြးျခင္း၊ လုိင္းပူးျခင္း 
မရွိပဲ သူ႕တာ၀န္၊ ကုိယ့္တာ၀န္ သဲသဲကြဲကြဲ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အသင္းေတာ္သည္ ရႈပ္ေထြးေသာ္အသင္းေတာ္ မျဖစ္ေစဘဲ၊ လႈပ္ရွားေသာ အသင္းေတာ္ ျဖစ္ေစရန္ စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းဖုိ႔ လုိပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ရႈပ္ေထြးေသာ ဘုရားသခင္မဟုတ္ပါ။(၁ေကာ ၁၄း၃၃)။ ဤအသုံးတည္ေသာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံဆုိသည္မွာ ကမၻာေလာကဆုိင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကဲ့သုိ႔ ဖြဲ႕စည္းပုံ၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိသာ ေရွ႕တန္းတင္ကာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ကလည္း အာဏာပုိင္ အဖြဲ႕အစည္း ကဲ့သုိ႔ မဟုတ္ေၾကာင္းကုိ ေဖာ္ထုတ္လုိျခင္းျဖစ္သည္။ အဖြဲ႕အစည္း၊ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ၊ အေျခခံစည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ အရာရွိ တုိ႔သည္ အသင္း ေတာ္၏အမႈေဆာင္ျခင္း(Ministry) ႏွင့္ သာသနာျပဳျခင္း 
(Mission) ကုိ အဟန္႔အတား မျဖစ္ေစဘဲ အေထာက္ အကူျဖစ္ေစရုံသာမက ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ရန္ အသုံးတည့္ ရမည္ဟုဆုိလုိျခင္းသာျဖစ္သည္။ 
၅။ အားတက္ေစေသာ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္း (Inspiring Worship Service) ခ၇စ္ယာန္ဘာသာ၀င္အားလုံးတုိ႔၌ ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္းသည္ ေအာက္ပါ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ (၄)ရပ္ ရွိပါသည္။ ၎တုိ႔မွာ....
 ၁) ဘုရားႏွင့္ လူသားတု႔ိအားမိသဟာယဖြဲ႕ေစျခင္း 
၂) လူသားအခ်င္းခ်င္းမိသဟာယဖြဲ႕ေစျခင္း 
၃) ဘုရား၏အလုိေတာ္ကုိေတြ႕ျမင္ခံစားျခင္း 
၄) ကမၻာေလာကသုိ႔ သက္ေသခံရန္ ဘုရား၏ေစလႊတ္ျခင္းကုိလက္ခံ ဆက္ကပ္ျခင္း အႏွစ္သာရရွိေသာကုိးကြယ္ျခင္းကုိ (ေဟာ ၆း၁-၈) တြင္ပါရွိပါသည္။ ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္းရွိ အစီအစဥ္တစ္ခုစီတုိ႔သည္ ညီတူညီမွ်အေရးပါ အရာ ေရာက္ပါသျဖင့္ အပ္ႏွံျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္းႏွင့္ ရုိေသစြာ ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။ ေပါ့ေပါ့ တန္တန္မေဆာင္ရြက္သင့္ပါ။ ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ ေလာကအတြင္း အသက္ ရွင္လ်က္ စာတန္၏ထုိးႏွက္မႈ ဒဏ္ကုိခံရာမွ ကုန္ခမ္းသြားေသာမိမိတုိ႔၏ ၀ိညာဥ္ ခြန္အားကုိ ျပန္လည္ျဖည့္ဆည္းရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္းသည္ အားတက္ေစလ်က္ အႏွစ္သာရရွိေသာ ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္း ျဖစ္ရပါမည္။ 
 ၆။ ဘက္စုံကယ္တင္ျခင္းကုိ လုပ္ေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕ငယ္မ်ား ဖြဲ႕စည္းမႈ 
 (Holistic small groups) တနဂၤေႏြေန႔တုိင္းျပဳလုပ္က်င္းပေသာ တစ္ပတ္တခါ ပုံမွန္၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္းသည္ အဓိက အားျဖင့္ အသင္းသူ၊အသင္းသား 
အားလုံး ယုံၾကည္သူအားလုံး တုိ႔အတြက္ ရည္ရြယ္ေသာ ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ အသင္းသားတစ္ဦးစီ၏ ကုိယ္ပုိင္လုိအပ္ခ်က္ကုိ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ျဖည့္ဆည္း ေပးႏုိင္မည့္ မဟုတ္ေခ်။ 
သုိ႔ျဖစ္ရာ က်န္းမာရွင္သန္ေသာ အသင္းေတာ္ ျဖစ္ဖုိ႔ရန္ အဆင္ေျပမႈ(convinience) ကုိအေျခခံလ်က္ အဖြဲ႕ငယ္မ်ားဖြဲ႕စည္း 
ရပါမည္။ ယခု ေခတ္တြင္ ေရပန္းစားေသာ ဟုမ္းဆဲလ္(Home cell) ေခၚ ရက္ကြက္ကုိအေျခခံေသာ အဖြဲ႕ဲငယ္မ်ား ဖြဲ႕စည္းေပးရမည္။ 
ထုိအဖြဲ႕ငယ္မ်ား၏ ေဆာင္ရြက္ရမည့္အရာမွာ- 
 ၁) သတ္မွတ္ထားေသာေန႔မ်ားတြင္အတူတကြ၀တ္ျပဳျခင္း 
၂) အတူတကြ သမၼာက်မ္းစာေလ့လာျခင္း 
၃) အဖြဲ႕၀င္မ်ား၏ သာေရး၊နာေရး၌ ပါ၀င္ကူညီျခင္း 
၄) အတူတကြ သက္ေသခံေသာအစီအစဥ္မ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္း 
၅) ဘ၀ဆိုင္ရာအေၾကာင္းအရာမ်ား ေဆြးေႏြးျခင္းႏွင့္ ကုိယ္ခႏၶာႏွင့္၀ိညာဥ္ပုိင္း ႏွစ္ခုစလုံးအတြက္ လုိအပ္ေသာ ပံ့ပုိးကူညီျခင္း 
၆) ပင္မအသင္းေတာ္ႏွင့္ အၿမဲဆက္သြယ္ျခင္း မ်ားကုိေဆာင္ရြက္ရပါမည္။ 
 ၇။ လုိအပ္မႈကုိအေျခခံေသာ ဧ၀ံေဂလိလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ျခင္း 
 (Need oriented evangelism) ဧ၀ံေဂလိလုပ္ငန္း(Evangelism) ဆုိသည္မွာ ခရစ္ေတာ္၏ ကယ္တင္ျခင္း တရားကုိ ေ၀ငွသက္ေသခံျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆုိေသာ္ ခရစ္ေတာ္ကုိ မသိေသးေသာသုမ်ား ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႔ဆုံ လ်က္ မိသဟာယျပဳႏုိင္ရန္ ခရစ္ေတာ္ထံသုိ႔ေခၚေဆာင္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ႏႈတ္အားျဖင့္ေၾကညာျခင္း(proclaimation) ႏွင့္သာမရပါ။ လူသားမ်ား၏ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ စား၀တ္ေနေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အစရွိသည့္သူတုိ႔၏ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ကုိ အေျခခံလ်က္ ဧ၀ံေဂလိတရားကုိ ေ၀မွ်သက္ေသခံရပါမည္။ ဤအေတြးအေခၚ၏ ေနာက္ေၾကာင္းခံက်မ္းသေဘာမွာ ခရစ္ေတာ္သည္ လူသားတုိ႔၏ ၀ိညာဥ္ကုိသာမခ်စ္ပဲ ရုပ္ပုိင္ဆုိင္ရာ ကုိယ္ခႏၶာကုိလည္း ခ်စ္ေသာအရွင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည္။ အသင္းေတာ္ တုိင္းသည္ ဤလုိအပ္မႈကုိ အေျခခံေသာ ဧ၀ံေဂလိတရားကုိ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ ရပါမည္။ အေၾကာင္းမွာ အသင္းေတာ္တည္ေထာင္ရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဧ၀ံေဂလိလုပ္ေဆာင္ရန္ႏွင့္ သက္ေသခံ ရန္ပင္ျဖစ္သည္။ အသင္းေတာ္သည္ လုပ္ရမည္ မလုပ္ရမည္ဟူ၍ ေဆြးေႏြးပုိင္ခြင့္မရွိပါ။ အသင္းေတာ္ မွန္လွ်င္ လုပ္ကုိလုပ္ရမည့္ ဘုရားေပးအဓိကလုပ္ငန္း ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔လုပ္ကုိင္ရာတြင္ လူသားမ်ား၏ လုိအပ္ခ်က္ကုိ အေျခခံလ်က္ လုပ္ကုိင္ရပါမည္။ 
 ၈။ ေမတၱာျဖင့္ ေပါင္းေဖာ္မိသဟာယဖြဲ႕ျခင္း (Loving relationship) 
 ကနဦးအသင္းေတာ္ကုိ ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်သူမ်ားက “ၾကည့္ၾကပါဦး 
သူတုိ႔တေတြ မည္မွ်ပင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိၾကသနည္။ 
(See those people how they love one another)” ဟူေသာ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေမတၱာသည္ အသင္းေတာ္ရွိအသင္းသူ၊အသင္းသား အားလုံးတုိ႔အား ခ်ည္ေႏွာ္င္ေသာ ေႏွာင္ႀကိဳး ပင္ျဖစ္သည္။ ေအးအတူ၊ပူအမွ်ရွိေစသည္။ အသင္းေတာ္တစ္ပါး၏ က်န္းမာ ရွင္သန္မႈသည္ အသင္းေတာ္ရွိသင္း၀င္မ်ား အားလုံးတုိ႔၏ ျခားနားမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္ ဟန္႔တားမႈအဖုံဖုံတုိ႔ကုိ ေက်ာ္လႊားကာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိမွသာ က်န္းမာ သန္စြမ္းေသာအသင္းေတာ္ ျဖစ္ႏုိင္ ေပလိမ့္မည္။ (ဗ်ာ ၂း၄-၆) လ်င္ျမန္စြာေျပာင္းလဲေနေသာကမၻာေလာကတြင္ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ အသင္းေတာ္ ျဖစ္မွသာ အသင္းေတာ္သည္ ရွင္သန္လ်က္ ကမၻာေလာကကုိ အေစခံႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အသင္းေတာ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ သ႑ာန္ေဆာင္လ်က္ရုပ္လုံးေဖာ္ဖုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရား သခင္ႏုိင္ငံ ေတာ္အတြက္ မုိဒယ္(Model) ျဖစ္ရပါမည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္ႏုိင္ေစျခင္းငွာ အထင္ေဖာ္ျပပါ ဂုဏ္အဂၤါ(၈)ပါး ရွိႏုိင္ဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ပါသည္။