“ကၽြႏ္ုပ္သည္ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ေသာသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ေရာက္ ရွိပါလိမ့္မည္။” “ေကာင္းေပသည္။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဆိုးသြမ္းေသာအမႈတခ်ဳိ႕ျျပဳခဲ့၍ ေကာင္းေသာအမႈျပဳျခင္းသည္ ပို၍ မ်ားျပား လာေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံသုိ႔ သြားရမည္။” “ကၽြႏ္ုပ္သည္သမၼာက်မ္းစာအတုိင္း အသက္ မရွင္လွ်င္လည္း ဘုရားသခင္က ကၽြႏ္ုပ္ကို ငရဲထဲသို႔ပို႔လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ေခတ္ကာလသည္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။”
“ကေလးသူငယ္တို႔ကို ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ေသာ သူမ်ားႏွင့္ လူသတ္သမားတို႔သာလွ်င္ ငရဲသို႔သြားလိမ့္မည္။” ဤခံယူခ်က္မ်ားကို လူမ်ိဳးအမ်ားစုထဲတြင္ ေပၚေပါက္ေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္သမၼာတရားအရၾကည့္လွ်င္ သူတို႔ အားလံုးသည္ လိမ္ညာေသာ သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဤေလာကကို အစုိးရသူ၊ စာတန္သည္ ထိုသူတို႔၏ ဦးေႏွာက္အေတြးထဲ၌ ဤမွားယြင္းေသာခံယူခ်က္တို႔ကို ထည့္သြင္းေပးျခင္းျဖစ္သည္။ စာတန္ႏွင့္သူ၏နည္းလမ္းကို လိုက္ေလွ်ာက္ေသာ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ရန္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္ (၁ေပ ၅း၈)။ စာတန္သည္အစဥ္အၿမဲ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ ေဆာင္သည္ (၂ေကာ ၁၁း၁၄)။
သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ထံမွမလာေသာဆိုးညစ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားကို လူေတြ၏ စိတ္ႏွလံုးထဲသို႔ ထည့္သြင္းေပးျခင္းျဖင့္ စာတန္က လူေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္သည္။ “ထိုုသို႔မယံုၾကည္ေသာသူတို႔ကားဘုရားသခင္၏ပံုသဏၭာန္ေတာ္တည္းဟူေသာခရစ္ေတာ္၏ဘုန္းအသေရ ႏွင့္ျပည့္စံု ေသာ ဧ၀ံေဂလိတရား၏အေရာင္သည္ အလင္းကိုမေပးေစျခင္းငွာ ၊ ဤေလာကကုိအစိုးရေသာ ဘုရားသည္ လူတို႔၏ ညာဥ္မ်က္စိကို ကြယ္ေစ၏ (၂ေကာ ၄း၄)။ ဘုရားသခင္က ေသးငယ္ေသာ အျပစ္ကို ဂ႐ုမစုိက္ဟု ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ငရဲမီးအိုင္သည္ “ဆုိးသြမ္းေသာသူ မ်ား” အတြက္ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ျခင္းသည္မုသာ ျဖစ္သည္။ “အနည္းငယ္ေသာ လိမ္ညာမႈအပါအ၀င္ အျပစ္တရား အားလံုးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုဘုရားသခင္ႏွင္႔ ခြဲခြာေစပါသည္။ လူအားလံုးသည္ အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ကို ျပဳၾကၿပီ။ မိမိကိုယ္ကို ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္းအားျဖင့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံသို႔ေရာက္ရန္ ေကာင္းမႈျပဳႏုိင္ေသာသူတစ္စံုတစ္ေယာက္မွ်မရွိေပ (ေရာမ ၃း၂၃)။
ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ေရာက္ရွိျခင္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျပဳေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျပဳခဲ့ ေသာ အကုသိုလ္ထက္သာလြန္ျခငး္ေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ခ်ိန္ခြင္လို ခ်ိန္ဆလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အားလံုးသည္ ငရဲမီးအိုင္ ထဲသို႔သြားရပါလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ “ေက်းဇူးေတာ္အားျဖင့္ရွိလွ်င ္ကိုယ္က်င့္ေသာအက်င့္အားျဖင့္မရွိ။ ရွိလွ်င္ ေက်းဇူး သည္ေက်းဇူးမဟုတ္။ ကိုယ့္က်င့္ေသာအက်င့္အားျဖင့္ရွိလွ်င္ ေက်းဇူးအားျဖင့္မရွိ၊ ရွိလွ်င္က်င့္ေသာ အက်င့္သည္ အက်င့္မဟုတ္” (ေရာမ ၁၁း၆)။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ေရာက္ရန္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္တစ္စံုတစ္ခုမွ မျပဳႏိုင္ေပ (တိတု ၃း၅)။ “က်ဥ္းေသာတံခါးကို ၀င္ၾကေလာ့။ ပ်က္စီးျခင္းလမ္းသို႔ေရာက္ေသာလမ္းႏွင့္ တံခါးသည္ က်ယ္၀န္းသည္ ျဖစ္၍ ၀င္ေသာသူတုိ႔သည္ မ်ားၾက၏” (မႆဲ ၇း၁၃)။
လူတစ္စံုတစ္ေယာက္သည္အျပစ္ရွိလ်က္ပင္ ဘုရားသခင္က ခြင့္လႊတ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆတတ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္က ခြင့္လႊတ္မည္မဟုတ္ေပ။ “သင္တို႔သည္ အထက္က ေလာကီတရားသို႔လိုက္၍ အာကာသေကာင္းကင္၏တန္ခိုးကို အစိုးရေသာမင္းတည္းဟူေသာ ျငင္းဆန္ေသာသူတို႔၌ ျပဳျပင္ေသာ ၀ိညာဥ္၏အလိုႏွင့္အညီ ဒုစ႐ိုက္အျပစ္တုိ႔၌ က်င္လည္ၾက၍ ထိုဒုစ႐ိုက္အျပစ္၌ ေသလ်က္ရွိေနေသာ သင္တုိ႔ကိုပင္ ဘုရားသခင္သည္ အသက္ရွင္ေစေတာ္မူ၏” (ဧဖက္ ၂း၂)။ ဘုရားသခင္က ဤေလာကကိုဖန္ဆင္းခဲ့ေသာအခ်ိန္တြင္္လိုအပ္မႈမ႐ွိပဲျပည့္ စံုေအာင္ဖန္ဆင္းခဲ့သည္။ အရာအားလံုးး သည္ေကာင္းမြန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားသခင္က လူအာဒံႏွင့္ ဧ၀ံကို ဖန္ဆင္းခဲ့၍ သူတုိ႔အေပၚတြင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ စကားေတာ္ကိုနာခံမည္ေလာ သို႔မဟုတ္ ျငင္းပယ္မည္ ေလာဟူေသာ ေရြးခ်ယ္မႈကို သူတို႔၏တာ၀န္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ ပထမဆံုးေသာ လူသား အာဒံႏွင့္ ဧ၀တို႔သည္ စာတန္၏စံုစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို နာမခံခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္သူတုိ႔သည္ အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ထိုအျပစ္တရားက သူတို႔ (ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အပါအ၀င္ အာဒံေခတ္ေနာက္မွလာေသာ လူသားအားလံုး)သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္စြာ မိတ္သဟာရမဖြဲ႔ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ ျပည့္စံုသည္။သန္႔ရွင္းသည္။အျပစ္တရားကိုတရားစီရင္သည္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အျပစ္သားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကိုႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ နီးကပ္စြာမိတ္သာဟာရမဖြဲ႔ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သည္ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၌္ သူႏွင့္အတူ တလံုးတ၀ေနထိုင္ႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းကို လမ္းဖြင့္ေပးထားခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ကို ယံုၾကည္ေသာသူအေပါင္းတို႔သည္ ပ်က္ဆီးျခင္းသို႔မေရာက္၊ ထာ၀အသက္ကိုရေစျခင္းငွာ ဘုရားသခင္သည္ မိမိ၌ တပါးတည္းေသာသားေတာ္ကိုစြန္႔ေတာ္မူသည့္တိုင္ေအာင္ ေလာကီသား
တုိ႔ကို ခ်စ္ေတာ္မူ၏” (ေယာဟန္ ၃း၁၆)။ အျပစ္တရား၏ အခကားေသျခင္းေပတည္း။
“ဘုရားသခင္ေပးေတာ္မူေသာဆုေက်းဇူးေတာ္ကား ငါတို႕သခင္ေယ႐ႈ ခရစ္အားျဖင့္ ထာ၀ရအသက္ေပတည္း” (ေရာမ ၆း၂၃)။ သခင္ေယ႐ႈသည္ လူဇာတိကိုခံယူခဲ့သည္။
သို႔မွသာလွ်င္ သူသည္ ထာ၀ရအသက္လမ္းကိုၫႊန္ျပႏိုင္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အျပစ္ေႀကြးေပးဆပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ သူက ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အျပစ္ေႀကြးအားလံုးေပးဆပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေပးဆပ္ရန္မလိုေတာ့ေပ။ သူသည္ ေသၿပီးသံုးရက္ ေျမာက္ေသာေနံတြင္ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့၍ (ေရာမ ၄း၂၅)၊ ေသျခင္းတရားအေပၚေအာင္ျမင္ျခင္းကို သူက စီမံ ေဆာင္ရြက္ၿပီးခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူစပ္ၾကားတြင္ သခင္ေယ႐ႈက တံတားခင္းေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ယံုၾကည္ ေသာသူတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ မိတ္သာဟာရဖြဲ႔ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထာ၀ရအသက္ဟူမူကား မွန္ေသာဘုရား သခင္တဆူတည္းျဖစ္ေတာ္မူေသာ ကိုယ္ေတာ္ကို၄င္း၊ ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သခင္ေယ႐ႈကိုသိကၽြမ္းျခင္းတည္း (ေယာဟန္ ၁၇း၃)။ စာတန္ကဲ့သို႔မ်ားစြာေသာ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကိုယံုၾကည္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိႏိုင္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ထံ ျပန္လာ၍ သူႏွင့္မိတ္သာဟာရဖြဲ႔ကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ကို ေက်ာခိုင္းလ်က္သခင္ေယ႐ႈေနာက္ေတာ္သို႔ လိုက္ရမည္ျဖစ္သည္။ကၽြႏ္ုပ္သည္ စိတ္ႏွလံုးအႀကြင္းမဲ့ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ေဆာင္ သမွ်တုိ႔၌ ျဖစ္ေစ သခင္ေယ႐ႈကို ကိုးစားရမည္ျဖစ္သည္။ ေယ႐ႈခရစ္ကိုယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ယံုၾကည္ေသာသူ အေပါင္းတို႔အဘုိ႔ျဖစ္၍ ထိုသူအေပါင္းတုိ႔အေပၚသို႔ ေရာက္ေသာဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားသည္ ထင္ရွားခဲ့ ၿပီ။
ျခားနားျခင္းအလ်င္းမရွိ (ေရာမ ၃း၂)။ ခရစ္ေတာ္ကလႊဲ၍ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ေသာလမ္းမရွိ ဟု သမၼာက်မ္းစာက ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ေယာဟန္ ၁၄း၆ ထဲတြင္ “ငါသည္လမ္းခရီးျဖစ္၏။ သမၼာတရားလည္းျဖစ္၏။ အသက္လည္းျဖစ္၏။ ငါ့ကိုအမွီမျပဳလွ်င္ အဘယ္သူမွ် ခရစ္ေတာ္ထံသို႔မေရာက္ရ” ဟုသခင္ေယ႐ႈကမိန္႔ဆိုခဲ့သည္။ သခင္ေယ႐ႈတစ္ဦးတည္းသာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အျပစ္ေႀကြးအားလံုးေပးဆပ္ေပးႏိုင္ေသာ ဘုရားျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ႈသာလွ်င္ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းသုိ႔ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ေသာလမ္းသြယ္ျဖစ္သည္ (ေရာ ၆း၂၃)။ ဘာသာ တရားသြန္သင္သူတို႔က အျပစ္တရားႏွင့္ ၄င္း၏အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈတို႔ကို နက္႐ႈိင္းစြာသို႔မဟုတ္ ေလးနက္စြာ သြန္သင္ျခင္းမရွိေပ။
သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ျပင္ဆင္ေပးႏုိင္ေသာ အျပစ္ေႀကြး အားလံုးေပးဆပ္ေက်ေအးျခင္းကိုလည္း ဘာသာတရားတစ္ခုကမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပ။ အျပစ္ေႀကြးအားလံုးေပးဆပ္ရန္ “ဘာသာတရားတည္ေထာင္သူ” တစ္ဦးမွ် ဘုရားမွလူျဖစ္လာခဲ့သည္(ေယာဟန္ ၁း၁၂-၁၄)ဟူ၍မရွိေပ။သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အျပစ္ေႀကြး အားလံုးေပးဆပ္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ အေသခံႏိုင္ရန္ လူဇာတိကိုခံယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္သာလွ်င္ ကယ္တင္ျခင္းရရွိႏိုင္သည္။ ထုိသခင္၏
နာမေတာ္ မွတပါး ငါတို႔ကို ကယ္တင္ႏိုင္ေသာ နာမတစ္စံုတစ္ခုမွ် ေကာငး္ကင္ေအာက္လူတို႔တြင္ မေပၚမရွိ (တမန္ ၊ ၄း၁၂)။..AMEN..!!
“ကေလးသူငယ္တို႔ကို ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ေသာ သူမ်ားႏွင့္ လူသတ္သမားတို႔သာလွ်င္ ငရဲသို႔သြားလိမ့္မည္။” ဤခံယူခ်က္မ်ားကို လူမ်ိဳးအမ်ားစုထဲတြင္ ေပၚေပါက္ေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္သမၼာတရားအရၾကည့္လွ်င္ သူတို႔ အားလံုးသည္ လိမ္ညာေသာ သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဤေလာကကို အစုိးရသူ၊ စာတန္သည္ ထိုသူတို႔၏ ဦးေႏွာက္အေတြးထဲ၌ ဤမွားယြင္းေသာခံယူခ်က္တို႔ကို ထည့္သြင္းေပးျခင္းျဖစ္သည္။ စာတန္ႏွင့္သူ၏နည္းလမ္းကို လိုက္ေလွ်ာက္ေသာ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ရန္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္ (၁ေပ ၅း၈)။ စာတန္သည္အစဥ္အၿမဲ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ ေဆာင္သည္ (၂ေကာ ၁၁း၁၄)။
သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ထံမွမလာေသာဆိုးညစ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားကို လူေတြ၏ စိတ္ႏွလံုးထဲသို႔ ထည့္သြင္းေပးျခင္းျဖင့္ စာတန္က လူေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္သည္။ “ထိုုသို႔မယံုၾကည္ေသာသူတို႔ကားဘုရားသခင္၏ပံုသဏၭာန္ေတာ္တည္းဟူေသာခရစ္ေတာ္၏ဘုန္းအသေရ ႏွင့္ျပည့္စံု ေသာ ဧ၀ံေဂလိတရား၏အေရာင္သည္ အလင္းကိုမေပးေစျခင္းငွာ ၊ ဤေလာကကုိအစိုးရေသာ ဘုရားသည္ လူတို႔၏ ညာဥ္မ်က္စိကို ကြယ္ေစ၏ (၂ေကာ ၄း၄)။ ဘုရားသခင္က ေသးငယ္ေသာ အျပစ္ကို ဂ႐ုမစုိက္ဟု ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ငရဲမီးအိုင္သည္ “ဆုိးသြမ္းေသာသူ မ်ား” အတြက္ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ျခင္းသည္မုသာ ျဖစ္သည္။ “အနည္းငယ္ေသာ လိမ္ညာမႈအပါအ၀င္ အျပစ္တရား အားလံုးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုဘုရားသခင္ႏွင္႔ ခြဲခြာေစပါသည္။ လူအားလံုးသည္ အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ကို ျပဳၾကၿပီ။ မိမိကိုယ္ကို ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္းအားျဖင့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံသို႔ေရာက္ရန္ ေကာင္းမႈျပဳႏုိင္ေသာသူတစ္စံုတစ္ေယာက္မွ်မရွိေပ (ေရာမ ၃း၂၃)။
ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ေရာက္ရွိျခင္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျပဳေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျပဳခဲ့ ေသာ အကုသိုလ္ထက္သာလြန္ျခငး္ေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ခ်ိန္ခြင္လို ခ်ိန္ဆလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အားလံုးသည္ ငရဲမီးအိုင္ ထဲသို႔သြားရပါလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ “ေက်းဇူးေတာ္အားျဖင့္ရွိလွ်င ္ကိုယ္က်င့္ေသာအက်င့္အားျဖင့္မရွိ။ ရွိလွ်င္ ေက်းဇူး သည္ေက်းဇူးမဟုတ္။ ကိုယ့္က်င့္ေသာအက်င့္အားျဖင့္ရွိလွ်င္ ေက်းဇူးအားျဖင့္မရွိ၊ ရွိလွ်င္က်င့္ေသာ အက်င့္သည္ အက်င့္မဟုတ္” (ေရာမ ၁၁း၆)။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ေရာက္ရန္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္တစ္စံုတစ္ခုမွ မျပဳႏိုင္ေပ (တိတု ၃း၅)။ “က်ဥ္းေသာတံခါးကို ၀င္ၾကေလာ့။ ပ်က္စီးျခင္းလမ္းသို႔ေရာက္ေသာလမ္းႏွင့္ တံခါးသည္ က်ယ္၀န္းသည္ ျဖစ္၍ ၀င္ေသာသူတုိ႔သည္ မ်ားၾက၏” (မႆဲ ၇း၁၃)။
လူတစ္စံုတစ္ေယာက္သည္အျပစ္ရွိလ်က္ပင္ ဘုရားသခင္က ခြင့္လႊတ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆတတ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္က ခြင့္လႊတ္မည္မဟုတ္ေပ။ “သင္တို႔သည္ အထက္က ေလာကီတရားသို႔လိုက္၍ အာကာသေကာင္းကင္၏တန္ခိုးကို အစိုးရေသာမင္းတည္းဟူေသာ ျငင္းဆန္ေသာသူတို႔၌ ျပဳျပင္ေသာ ၀ိညာဥ္၏အလိုႏွင့္အညီ ဒုစ႐ိုက္အျပစ္တုိ႔၌ က်င္လည္ၾက၍ ထိုဒုစ႐ိုက္အျပစ္၌ ေသလ်က္ရွိေနေသာ သင္တုိ႔ကိုပင္ ဘုရားသခင္သည္ အသက္ရွင္ေစေတာ္မူ၏” (ဧဖက္ ၂း၂)။ ဘုရားသခင္က ဤေလာကကိုဖန္ဆင္းခဲ့ေသာအခ်ိန္တြင္္လိုအပ္မႈမ႐ွိပဲျပည့္ စံုေအာင္ဖန္ဆင္းခဲ့သည္။ အရာအားလံုးး သည္ေကာင္းမြန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားသခင္က လူအာဒံႏွင့္ ဧ၀ံကို ဖန္ဆင္းခဲ့၍ သူတုိ႔အေပၚတြင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ စကားေတာ္ကိုနာခံမည္ေလာ သို႔မဟုတ္ ျငင္းပယ္မည္ ေလာဟူေသာ ေရြးခ်ယ္မႈကို သူတို႔၏တာ၀န္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ ပထမဆံုးေသာ လူသား အာဒံႏွင့္ ဧ၀တို႔သည္ စာတန္၏စံုစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို နာမခံခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္သူတုိ႔သည္ အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ထိုအျပစ္တရားက သူတို႔ (ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အပါအ၀င္ အာဒံေခတ္ေနာက္မွလာေသာ လူသားအားလံုး)သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္စြာ မိတ္သဟာရမဖြဲ႔ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ ျပည့္စံုသည္။သန္႔ရွင္းသည္။အျပစ္တရားကိုတရားစီရင္သည္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အျပစ္သားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကိုႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ နီးကပ္စြာမိတ္သာဟာရမဖြဲ႔ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သည္ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၌္ သူႏွင့္အတူ တလံုးတ၀ေနထိုင္ႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းကို လမ္းဖြင့္ေပးထားခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ကို ယံုၾကည္ေသာသူအေပါင္းတို႔သည္ ပ်က္ဆီးျခင္းသို႔မေရာက္၊ ထာ၀အသက္ကိုရေစျခင္းငွာ ဘုရားသခင္သည္ မိမိ၌ တပါးတည္းေသာသားေတာ္ကိုစြန္႔ေတာ္မူသည့္တိုင္ေအာင္ ေလာကီသား
တုိ႔ကို ခ်စ္ေတာ္မူ၏” (ေယာဟန္ ၃း၁၆)။ အျပစ္တရား၏ အခကားေသျခင္းေပတည္း။
“ဘုရားသခင္ေပးေတာ္မူေသာဆုေက်းဇူးေတာ္ကား ငါတို႕သခင္ေယ႐ႈ ခရစ္အားျဖင့္ ထာ၀ရအသက္ေပတည္း” (ေရာမ ၆း၂၃)။ သခင္ေယ႐ႈသည္ လူဇာတိကိုခံယူခဲ့သည္။
သို႔မွသာလွ်င္ သူသည္ ထာ၀ရအသက္လမ္းကိုၫႊန္ျပႏိုင္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အျပစ္ေႀကြးေပးဆပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ သူက ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အျပစ္ေႀကြးအားလံုးေပးဆပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေပးဆပ္ရန္မလိုေတာ့ေပ။ သူသည္ ေသၿပီးသံုးရက္ ေျမာက္ေသာေနံတြင္ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့၍ (ေရာမ ၄း၂၅)၊ ေသျခင္းတရားအေပၚေအာင္ျမင္ျခင္းကို သူက စီမံ ေဆာင္ရြက္ၿပီးခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူစပ္ၾကားတြင္ သခင္ေယ႐ႈက တံတားခင္းေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ယံုၾကည္ ေသာသူတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ မိတ္သာဟာရဖြဲ႔ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထာ၀ရအသက္ဟူမူကား မွန္ေသာဘုရား သခင္တဆူတည္းျဖစ္ေတာ္မူေသာ ကိုယ္ေတာ္ကို၄င္း၊ ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သခင္ေယ႐ႈကိုသိကၽြမ္းျခင္းတည္း (ေယာဟန္ ၁၇း၃)။ စာတန္ကဲ့သို႔မ်ားစြာေသာ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကိုယံုၾကည္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိႏိုင္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ထံ ျပန္လာ၍ သူႏွင့္မိတ္သာဟာရဖြဲ႔ကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ကို ေက်ာခိုင္းလ်က္သခင္ေယ႐ႈေနာက္ေတာ္သို႔ လိုက္ရမည္ျဖစ္သည္။ကၽြႏ္ုပ္သည္ စိတ္ႏွလံုးအႀကြင္းမဲ့ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ေဆာင္ သမွ်တုိ႔၌ ျဖစ္ေစ သခင္ေယ႐ႈကို ကိုးစားရမည္ျဖစ္သည္။ ေယ႐ႈခရစ္ကိုယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ယံုၾကည္ေသာသူ အေပါင္းတို႔အဘုိ႔ျဖစ္၍ ထိုသူအေပါင္းတုိ႔အေပၚသို႔ ေရာက္ေသာဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားသည္ ထင္ရွားခဲ့ ၿပီ။
ျခားနားျခင္းအလ်င္းမရွိ (ေရာမ ၃း၂)။ ခရစ္ေတာ္ကလႊဲ၍ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ေသာလမ္းမရွိ ဟု သမၼာက်မ္းစာက ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ေယာဟန္ ၁၄း၆ ထဲတြင္ “ငါသည္လမ္းခရီးျဖစ္၏။ သမၼာတရားလည္းျဖစ္၏။ အသက္လည္းျဖစ္၏။ ငါ့ကိုအမွီမျပဳလွ်င္ အဘယ္သူမွ် ခရစ္ေတာ္ထံသို႔မေရာက္ရ” ဟုသခင္ေယ႐ႈကမိန္႔ဆိုခဲ့သည္။ သခင္ေယ႐ႈတစ္ဦးတည္းသာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အျပစ္ေႀကြးအားလံုးေပးဆပ္ေပးႏိုင္ေသာ ဘုရားျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ႈသာလွ်င္ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းသုိ႔ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ေသာလမ္းသြယ္ျဖစ္သည္ (ေရာ ၆း၂၃)။ ဘာသာ တရားသြန္သင္သူတို႔က အျပစ္တရားႏွင့္ ၄င္း၏အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈတို႔ကို နက္႐ႈိင္းစြာသို႔မဟုတ္ ေလးနက္စြာ သြန္သင္ျခင္းမရွိေပ။
သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ျပင္ဆင္ေပးႏုိင္ေသာ အျပစ္ေႀကြး အားလံုးေပးဆပ္ေက်ေအးျခင္းကိုလည္း ဘာသာတရားတစ္ခုကမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပ။ အျပစ္ေႀကြးအားလံုးေပးဆပ္ရန္ “ဘာသာတရားတည္ေထာင္သူ” တစ္ဦးမွ် ဘုရားမွလူျဖစ္လာခဲ့သည္(ေယာဟန္ ၁း၁၂-၁၄)ဟူ၍မရွိေပ။သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အျပစ္ေႀကြး အားလံုးေပးဆပ္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ အေသခံႏိုင္ရန္ လူဇာတိကိုခံယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္သာလွ်င္ ကယ္တင္ျခင္းရရွိႏိုင္သည္။ ထုိသခင္၏
နာမေတာ္ မွတပါး ငါတို႔ကို ကယ္တင္ႏိုင္ေသာ နာမတစ္စံုတစ္ခုမွ် ေကာငး္ကင္ေအာက္လူတို႔တြင္ မေပၚမရွိ (တမန္ ၊ ၄း၁၂)။..AMEN..!!
No comments:
Post a Comment