( ဆရာၾကီး ယုဒသန္ နွဳင္. ဦးေနာ အေၾကာင္း )

ဦးေနာ ဆိုသူ   ျမန္မာအမ်ိဳးသား တစ္ဦးသည္ ခရစ္ေတာ္ကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ျပီး ႏွစ္ျခင္း မဂၤလာကို ေတာင္းခံခဲ့ရာ 
၁၈၁၉ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၂၇) ရက္ေန႔တြင္ ဆံေတာ္ၾကိဳလမ္းအနီးရွိ လိပ္ျပာကန္တြင္ ဦးေနာကို ႏွစ္ျခင္း မဂၤလာေပးအပ္ ခဲ့ၾကပါသည္။

အေမရိကန္ လူမ်ိဳး ဆရာ ယုဒသန္သည္ ႏွစ္ျခင္းသာသနာျပဳရန္ 
၁၈၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ မဒရပ္ ၿမိဳ႕မွ 
သေဘၤာျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္၏။ 

အမည္အရင္းမွာ (Dr Adoniram Judson) ျဖစ္ေသာ္လည္း
 ျမန္မာတုိ႔က “ဂ်ပ္ဆင္” ကုိ အသံဖလွယ္ၿပီး ေခၚဆုိရာမွ
 ယုဒသန္ဟု အမည္တြင္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ 

သူ၏ မူလ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ၿဗိတိသွ် ကုိလုိနီ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံတြင္ သာသာနာျပဳရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေမရိကန္ႏွင့္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ ဆက္ဆံေရး မေျပလည္သည့္ ကာလျဖစ္သည့္အတြက္ အိႏၵိယ အာဏာပုိင္တုိ႔က လက္မခံခဲ့ရာမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ေရာက္ရွိ လာျခင္း ျဖစ္၏။ 

ဆရာယုဒသန္ အိႏိၵယမွ ထြက္ခြာလာခ်ိန္သည္ လႈိင္းေလ ျပင္းထန္သည့္ မိုးတြင္းကာလ ျဖစ္ၿပီး ဇနီးသည္ မမယုဒသန္ (Ann) ကုိပါ တပါတည္းေခၚ ေဆာင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်ိန္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ကုန္းေဘာင္ မင္းဆက္၏ ဘုန္းတန္ခုိး အျမင့္ဆုံးအခ်ိန္ဟု ဆုိရမည့္ ဘုိးေတာ္ဘုရား (ဗဒုံမင္း) အုပ္ခ်ဳပ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ ကလည္း မန္မာႏုိင္ငံကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ 

 ဗုဒၶဘာသာ ကုိးကြယ္ၿပီး ဘာသာစကား မတူသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္ သာသနာ ျပဳရန္မွာ လြယ္ကူမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ဆရာ ယုဒသန္ နားလည္သည္၊ ထုိေၾကာင့္လည္း လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလုံး ျမန္မာစာေပႏွင့္ စကား တတ္ကၽြမ္းရန္ အထူးႀကိဳး စား ေလ့လာၾကသည္။ မနက္တြင္ အိမ္မွထြက္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ သြားေရာက္ကာ ေတြ႔ရာကုိ လက္ညိႇဳးထုိး၍ ျမန္မာတုိ႔အား ေမးျမန္းၿပီး မွတ္ သား၏၊ 

အေတာ္အတန္ တတ္ကၽြမ္းလာသည့္ 
အခါ အဂၤလိပ္ စကားကုိ လုံး၀နီးပါး စြန္႔လြတ္၍ ျမန္မာလုိ ေတြးႏုိင္၊
 ေျပာႏုိင္ ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့သည္။သုံးႏွစ္ခန္႔ ၾကာေသာ္
 ျမန္မာသဒၵါက်မ္းတေစာင္ ျပဳစုႏုိင္ခဲ့ရုံသာမက ပါဠိ စကားလုံးေပါင္း
 ေလးေထာင္ခန္႔ စုေဆာင္းမိသည္ အထိ တတ္ကၽြမ္း လာေလသည္။ 

တဖန္ ထိုစကားလုံးမ်ားကုိ အကၡရာ ၀လီစဥ္ၿပီး ပါဠိ – ျမန္မာ အဘိဓာန္ႏွင့္ ျမန္မာ – အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ကုိ ဆက္လက္ျပဳစု သည္၊ ၁၈၁၇ ခုႏွစ္တြင္ သမၼာက်မ္းစာ၏ ဓမၼသစ္ ပထမဦးဆံုး အခန္းျဖစ္ေသာ ရွင္မႆဲ ခရစ္၀င္ က်မ္းကုိပင္ ျမန္မာ ဘာသာသုိ႔ ျပန္ဆုိၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ 

ဆရာယုဒသန္သည္ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ တရားေဟာႏုိင္ေလာက္ၿပီဟု ယူဆကာ ပထမဦးစြာ တရားဇရပ္ မ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ ၿပီး ဓမၼ ကထိကမ်ား၏ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားကုိ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ အတူ နာယူၿပီး အတုယူ၏။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေရႊတိဂုံဘုရားေျခရင္း လူအသြားအလာ မ်ားသည့္ေနရာတြင္ ဇရပ္ တေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ကာ ခရီးသြားမ်ား ကုိ ဧ၀ံေဂလိ တရားနာရန္ ဖိတ္ေခၚသည့္အျပင္ တဘက္မွလည္း ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ သင္ပုန္းႀကီး တခ်ပ္ျဖင့္ စာသင္ ေပးခဲ့သည္။ 

၁၈၁၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရာက္ၿပီး ၆ ႏွစ္အၾကာတြင္ ျမန္မာ
လူမ်ိဳးထဲမွ “ဦးေနာ” ဆုိသူက ပထမဆံုး ႏွစ္ျခင္း ခရစ္ယာန္ 
ဘာသာ၀င္ အျဖစ္ ခံယူေလသည္။ဦးေနာႏွင့္ အေမရိကန္
 ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္ အမႈေဆာင္မ်ား ပြဲေတာ္ အတူစားေသာ ေန႔သည္ သူ႔ဘ၀တြင္ အေပ်ာ္ဆုံးေန႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာယုဒသန္က ဆုိေလသည္။

 ယခုတုိင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လသာၿမိဳ႕နယ္ စဥ့္အုိးတန္း လမ္းထိပ္တြင္ 
ဦးေနာ ကုိ အမွတ္ရသည့္ အေနျဖင့္ “ဦးေနာ” ႏွစ္ျခင္း ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္း တည္ထားသည္။ ၁၈၁၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ 
ဘုိးေတာ္ဘုရား (ဗဒုံမင္း) နတ္ရြာစံ၏၊ ေျမးေတာ္ စစ္ကုိင္းမင္း “ဘႀကီးေတာ္ဘုရား” နန္းတက္ သည္။ ဆရာယုဒသန္ႏွင့္ 
တျခားေသာ သာသနာျပဳတဦး သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ၿပီး ၁၈၂၂ ခုႏွစ္ ဘႀကီးေတာ္ဘုရား၏ ေရွ႕တြင္ တရားေဟာေျပာခြင့္ ရရွိေလသည္။ 

ဘုရင္က အင္း၀ ေနျပည္ ေတာ္တြင္ ေနထုိင္ခြင့္ေပးခဲ့ရာ နန္းတြင္သုိ႔ပါ ၀င္ထြက္ခြင့္ရလာၿပီး ျမ၀တီမင္းႀကီး ဦးစ၊ မကၡရာ မင္းသားႀကီး၊ ခဲေပါင္ၿမိဳ႕စား ဦးေရႊလူ စသည့္ ျမန္မာပညာရွိမ်ားျဖင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ကာ ဘာသာေရး အသိအျမင္မ်ား ဖလွယ္ခြင့္ ပုိမုိရရွိလာ၏။ 
ထုိစဥ္က ဓားထက္ခဲ့သည့္ နန္းမေတာ္မယ္ႏုတုိ႔ ေမာင္ႏွမႏွင့္ 
သာယာ၀တီ မင္းသားအၾကားရွိ နန္းတြင္းေရး အရႈပ္ေတာ္ ပုံမ်ားကုိလည္း ဆရာယုဒသန္ ေကာင္းစြာ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ 

၁၈၂၄ ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္ – ျမန္မာ ပထမစစ္ ျဖစ္ပြားသည့္အခါ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားျဖစ္သည့္ ဆရာယုဒသန္၊ ေဒါက္တာ ပရုိက္ (စ) တုိ႔ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံရၿပီး အင္း၀လက္မရြံ႕ ေထာင္တြင္ ၁၁ လခန္႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံခဲ့ရသည္။ မေရရာသည့္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ကာလအတြင္း သမၼာက်မ္းစာကုိ ၎၏ေခါင္းအုံးအျဖစ္ အသုံးျပဳ သည့္ ၀ါးပုိး၀ါး 
အတြင္း ထည့္သြင္းကာ မျပတ္ဖတ္ရႈေလ့လာခဲ့ၿပီး ေထာင္ကုိ မီးေဘးသင့္သည့္အခါ သမၼာက်မ္းစာ ထည့္သြင္းထားသည့္ ၀ါးပုိး၀ါးမွာ မီးမေလာင္ဘဲ က်န္ေနခဲ့ သည္ဟု မွတ္သား ရဖူးသည္။ 

၁၈၂၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ ခဲေပါင္ၿမိဳ႕စား ဦးေရႊလူ၏ အကူအညီျဖင့္ ဆရာယုဒသန္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ လာရာ အဂၤလိပ္ – ျမန္မာ စစ္ေျပၿငိမ္းေရး ရႏၲပုိ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိရာတြင္ ဘာသာျပန္သူအျဖစ္ ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ ေပးရျပန္၏။ 

၁၈၂၆ ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္ – ျမန္မာစစ္ပြဲၿပီးဆုံးခ်ိန္ ဆရာယုဒသန္ ျပဳစုသည့္ ျမန္မာ – အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ (A Dictionary of the Burmese Language with explanations in English, Calculta, Baptist Mission Press 1826) ကုိ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ကာလကတၱားၿမိဳ႕ ဘက္ပတစ္ သာသနာျပဳ ပုံႏုိပ္တုိက္မွ ပုံႏုိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ျမန္မာ- အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္က်မ္းမ်ားထဲတြင္ အေစာဆုံးဟု ဆုိေသာ္လည္း 
ဆရာယုဒသန္ကမူ ျပည္စုံျခင္းမရွိဟု ယူဆ၏။ 

ထုိႏွစ္မွာပင္ အင္း၀ေနျပည္ေတာ္မွ အဂၤလပ္ပုိင္ က်ဳိကၡမီႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ မ်ားသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ခဲ့ၿပီး မၿပီးဆုံးေသးသည့္ ဓမၼေဟာင္း၊ ဓမၼသစ္ က်မ္းမ်ား ဘာသာျပန္ျခင္း၊ အဘိဓာန္ ဆက္လက္ ျပဳစုျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကုိ 
မနားမေန လုပ္ကုိင္ခဲ့၏။ ၁၈၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာစာေပ သမုိင္းတြင္ ဒုတိယ အေစာဆုံးဟု ဆုိရမည့္ အဂၤလိပ္- ျမန္မာ အဘိဓာန္ကုိ ဆက္လက္ ထုတ္ေ၀ႏုိင္ခဲ့သည္။ ပထမဆုံး အဂၤလိပ္ – ျမန္မာ အဘိဓာန္မွာ 
၁၈၄၁ ခုႏွစ္ မကၡရာမင္းသားႀကီးႏွင့္ ၿဗိတိသွ် ကုန္သည္ႀကီး 
ခ်ားလ္လိန္းတုိ႔ တြဲဖက္ ျပဳစုခဲ့သည့္ အဘိဓာန္ျဖစ္၏။ 

၁၈၅၀ ခုႏွစ္တြင္မူ နာမက်န္းျဖစ္လာရာ ပင္လယ္ေလ ရႉရႈိက္ရန္ လုိအပ္သည့္အတြက္ ခရီးထြက္ခြာရင္း သေဘၤာေပၚတြင္ ကြယ္လြန္ သြားသည့္အတြက္ ပင္လယ္ထဲတြင္ သၿဂႋဳဟ္ခဲ့ ရသည္။ဆရာယုဒသန္ကုိ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ႏွစ္ျခင္းသာသနာျပဳမ်ားက ဂ်ပ္ဆင္ ေကာလိပ္ႏွင့္ ဂ်ပ္ဆင္ဘုရား ေက်ာင္းကုိ တည္ထားခဲ့ၿပီး ယေန႔တုိင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္၀န္းအတြင္း ခန္႔ညားထည္၀ါစြာ တည္ရွိသည္။

 ဆရာယုဒသန္ အက်ဥ္းက် ခံခဲ့ရသည့္ အင္းဝ လက္မရြံ႕ေထာင္ ေနရာတြင္လည္း အမွတ္တရ အျဖစ္ ယုဒသန္ ေက်ာက္တံုး 
အမည္ရွိ ေက်ာက္တံုးႀကီး တတံုး ထားရွိကာ ကဗၺည္း အကၡရာ 
ထိုး၍ ထားရွိဖူးသည္။ မည္သုိ႔ပင္ ဆုိေစကာမူ ဆရာယုဒသန္သည္ ျမန္မာစာေပသမုိင္းတြင္ အေရးပါသည္ ျမန္မာ- အဂၤလိပ္၊ 
အဂၤလိပ္- ျမန္မာ အဘိဓာန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ သမၼာက်မ္းစာကို
 ျမန္မာဘာသာသုိ႔ ျပန္ဆုိခဲ့သူျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာ့ ခရစ္ယာန္
 သမိုင္းမ်ား အမွန္တရားသည္ လူတိုင္းနဲ႔ရွိမည္.အေၾကာင္း။
(ျပန္လည္ေ၀မွ်သည္)