´ အမ်ိဳးသမီး သင္းအုပ္ဆရာျဖစ္ျခင္းနွင့္ပတ္သက္၍ သမၼာက်မ္းစာက ေဖၚျပခ်က္ ´

  ယေန႔ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အသင္းေတာ္မ်ားတြင္
အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ သင္းအုပ္ဆရာ/တရားေဟာဆရာအမႈျပဳျခင္းႏွင့္ 
ပတ္သက္၍ ျငင္းခံုမႈမ်ားစြာရွိသည္ကို မေတြ႕ရေပ။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ႏွင့္ အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမရိွဘဲ အတူတူျဖစ္သည္ကို
 ျမင္ေတြ႕ျခင္းသည္ အလြန္အေရး ႀကီးပါသည္။ 
အမ်ိဳးသမီမ်ားသည္ သင္းအုပ္ဆရာအမႈကို မေဆာင္႐ြက္ ႏုိင္ေၾကာင္း၊ သမၼာက်မ္းစာက အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အမႈေတာ္ျမတ္၌ ပါ၀င္ရန္တားျမစ္ ထားေၾကာင္း စြဲကုိိင္ယံုၾကည္ေသာအမ်ိဳးသမီးမ်ားရွိသည္နည္းတူ၊
အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ သင္းအုပ္ဆရာအမႈကိုထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ 
သူတုိ႕သည္ အမႈေတာ္ျမတ္၌ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္း လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္း စဲြကုိင္သူ အမ်ိဳးသား မ်ားလည္းရွိသည္။ ထုိသုိ႕ခံယူျခင္းသည္ လူမ်ိဳးအဆင့္အတန္းခဲြျခားျခင္း မဟုတ္ေပ။ 

သမၼာက်မ္းစာ အနက္ဖြင့္ျခင္း မတူညီေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
 ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က “ မိန္းမသည္ အုပ္စုိးျခင္းကို အစဥ္၀န္ခံ၍ 
တိတ္ဆိတ္စြာ သင္ေစ။ မိန္းမသည္ ဆံုးမၾသ၀ါဒေပးျခင္း၊ 
ေယာက်္ားကို အစိုးတရျပဳေစျခင္း အခြင့္ကို ငါမေပး။  သူသည္တိတ္ဆိတ္စြာေနအပ္၏”(၁တိ၊ ၂း၁၃-၁၄)။ 

အသင္း ေတာ္က႑တြင္ ဘုရားသခင္က 
အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ တာ၀န္ 
အသီးသီးေပးအပ္ခဲ့ပါသည္။ ဤေလာကသို္႕ အျပစ္၀င္လာသည့္
အခ်ိန္မွစ၍၊ ဘုရားသခင္ကလူသားမ်ားကို တာ၀န္အသီးသီး
ခန္႔အပ္ခဲ့ပါသည္ (၁တိ၊ ၂း၁၃-၁၄)။ 

တမန္ေတာ္ရွင္ေပါလုအားျဖင့္၊ ဘုရားသခင္က အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ 
အမ်ိဳးသား မ်ားေပၚတြင္ သြန္သင္ျခင္း ႏွင့္ အုပ္စိုးျခင္း အမႈမျပဳရန္ 
တားျမစ္ ထားပါသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ သင္းအုပ္ဆရာ အျဖစ္အမႈ
ထမ္းျခင္းကို ႀကိဳတင္တားျမစ္ရာတြင္၊ သူတုိ႕သည္ အမ်ိဳးသားမ်ားအေပၚ တရားေဟာျခင္း၊ သြန္သင္ျခင္း ႏွင့္ အုပ္စုိုးျခင္း မျပဳရန္ တားျမစ္
ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအမႈေတာ္ျမတ္၌ပါ၀င္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ 
“တားျမစ္ျခင္း” မ်ားစြာ ရွိသည္။ ပထမခ်က္ျငင္းခံုမႈသည္၊ 

ပထမရာစုႏွစ္တြင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္အမ်ားအားျဖင့္ပညာ
မဆည္းပူးခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္တမန္ ေတာ္ရွင္ေပါလု က အမ်ိဳးသမီး
မ်ားသည္ သြန္သင္ျခင္းအမႈမျပဳရန္ တားျမစ္ ထားျခင္းျဖစ္သည္။ 
သို႕ေသာ္ ၁တိ၊ ၂း၁၁-၁၄ တြင္ ပညားေရးအေၾကာင္းႏွင့္ 
ပတ္သက္၍ေဖာ္ျပ ထားျခင္းမရွိေပ။ 

အမႈေတာ္ ျမတ္ႀကီး ထဲတြင္ ပညာတတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကသာပါ၀င္ခြင့္ 
ရရွိလွ်င္၊ သခင္ ေယ႐ႈ၏ ေနာက္ေတာ္လုိက္တပည့္ေတာ္ဆယ့္ႏွစ္ပါး
တုိ႕သည္ ပညာမတတ္ ခဲ့ၾကေသာ ေၾကာင့္ အမႈေတာ္ျမတ္၌ပါ ၀င္ခြင့္ရၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ 

ဒုတိယ ေျမာက္ျငင္းခံု မႈသည္၊ တမန္ေတာ္ရွင္ေပါလုက ဧဖက္ၿမိဳ႕၌
ရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုသာ တားျမစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ 
( တိေမာေသာ ၾသ၀ါဒစာပဌမေစာင္သည္ ဧဖက္ၿမိဳ႕ အသင္းေတာ္တြင္သင္းအုပ္ဆရာအျဖစ္အမႈထမ္း ေသာ 
တိေမာေသ ထံေပးပို႕ေသာ စာေစာင္ျဖစ္သည္)။ 
ဧဖက္ၿမိဳ႕သည္ Artemis ဘုရားေက်ာင္း၊ ဂရိႏွင့္ေရာမလူမ်ိဳး မ်ား၏
မွားယြင္းေသာ ဘုရားမမ်ားကိုးကြယ္ေသာ ၿမိဳ႕အျဖစ္ထင္ရွားသည္။ 
အမ်ိဳး သမီးမ်ားသည္ Artemis ဘုရား ၀တ္ျပဳျခင္းတြင္ အခြင့္အာဏာ
ရွိေသာ သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တိေမာေသာၾသ၀ါဒ စာပဌမေစာင္ထဲတြင္ Artemis ဘုရားအေၾကာင္းကို၎၊ 
၁တိ၊ ၂း၁၁-၁၂ တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ၾသ၀ါဒ သည္ Artemis ဘုရားကိုကိုးကြယ္ေသာသူမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္ကို၎ 
တမန္ ေတာ္ရွင္ေပါလုက မေဖာ္ျပခဲ့ေပ။ 

တတိယေျမာက္ ျငင္းခံုမႈသည္၊ တမန္ေတာ္ရွင္ေပါလုက ေယာက်္ားႏွင့္
မိန္းမအေၾကာင္း ေဖာ္ျပလုိျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ လင္မယားအေၾကာင္းကိုသာ ေဖာ္ျပလုိျခင္း ျဖစ္သည္။ မူရင္းဂရိဘာသာစ ကားလံုးတြင္ လင္မယား
အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပ လုိျခင္းျဖစ္ ႏုိင္ေပသည္။ သို႕ေသာ္
ထုိစကားလံုး၏ အေျခခံအဓိပၸါယ္သည္ ေယာ က်္ား၊ 
မိန္းမ အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပလုိျခင္းျဖစ္သည္။ 
ထုိ႕ျပင္၊ အခန္းငယ္ ၈-၁၀ ထဲ တြင္ ထုိဂရိဘာသာ
စကားကိုသာအသံုးျပဳခဲ့ပါသည္။ 

အရပ္ရပ္တုိ႕၌ ေယာက္်ား မ်ား သည္ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ ျငင္းခံုျခင္းမရိွဘဲ၊ သန္႕ရွင္းေသာလက္ကိုခ်ီ၍ ဆုိေတာင္း ျပဳရမည္ေလာ(v.၈)။
မယားမ်ားကသာ ရွက္ေၾကာက္ျခင္း၊ ဣေႁႏၵ ေစာင့္ျခင္းအားျဖင့္၊ ေလ်ာက္ပတ္ေသာအ၀တ္ႏွင့္၎၊ ဘုရားသခင္အား
ရိုေသေလးျမတ္ျခင္းကို ၀န္ခံျပဳ စုေသာမိန္းမ ဆင္သင့္သည့္အတုိင္း၊
 ေကာင္းေသာ အက်င့္က်င့္ရမည္ေလာ(v.၉-၁၀)။ 

ထိုသို႕မဟုတ္ေပ။ အခန္းငယ္ ၈-၁၀ သည္ ေယာက်္ားအားလံုးႏွင့္ 
မိန္းမအားလံုးကို ရည္ၫႊန္းလုိျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ လင္ႏွင့္မယား ကိုသာ ရည္ၫႊန္း လုိျခင္မဟုတ္ေပ။ အခန္းငယ္ ၁၁-၁၄ ကိုၾကည့္လွ်င္၊ 
လင္မယားကိုသာၫႊန္ျပ လုိျခင္းမဟုတ္သည္ကို ေတြ႕ရိွႏုိင္ပါသည္။ 

အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အမႈေတာ္ျမတ္၌ပါ၀င္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ 
မၾကခဏျငင္းခ ံုမႈ တစ္ခု သည္ ဓမၼေဟာင္းထဲ၌ရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ မိရိရံ၊ ေဒေဗာရ၊ ဟုလဒ တုိ႕ကို အေၾကာင္းျပဳ၍၊ ျငင္းခံုမႈျပဳတတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ဤ ျငင္းခံုမႈတြင္ 
အဓိပ အခ်က္ကို လႊဲေခ်ာ္သြား ခဲ့သည္။ 

ပထမအေနျဖင့္၊ ေဒေဗာရသည္ တရားသူႀကီး ၁၃ ဦးမ်ားၾကားတြင္ တစ္ဦးတည္းေသာ အမ်ိဳးသမီးတရားသူႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ 
ဟုလဒသည္ သမၼာက်မ္းစာထဲ၌ေဖာ္ျပထားေသာ ေယာက်္ား 
ပေရာဖက္ ၁၂ ပါးထဲတြင္ သူမတစ္ဦးတည္းသာ ပေရာဖက္မျဖစ္ခဲ့သည္။ 
အာမိရံ ေခါင္း ေဆာင္ျဖစ္ျခင္းသည္လည္း ေမာေရွႏွင့္ အာ႐ံုတုိ႕၏ 
ညီမျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အာသလိႏွင့္ ေယဇေဗလ တုိ႕သည္ ဘုရင္ေခတ္တြင္ ခက္ခက္ခဲခဲျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္၊ ဓမၼေဟာင္း ထဲတြင္ အမႈတခုခုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏အခြင့္ အာဏာသည္ အသံုးမ၀င္ၾကေပ။ 

တိေမာေသၾသ၀ါဒစာပထမေစာင္ႏွင့္ အျခားေသာ စာေစာင္မ်ားတြင္ 
အသင္းေတာ္၊ ခရစ္ေတာ္၏ခႏၶာကိုယ္အတြက္ လမ္းၫႊန္မႈမ်ား စြာေတြ႕ရွိႏုိင္ပါသည္။ ထုိလမ္းၫႊန္ ခ်က္ထဲတြင္ အသင္းေတာ္၏အခြင့္ 
အာဏာ ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ တည္ေဆာက္ပံုမ်ားကိုလည္းေတြ႕ ရွိနုိင္သည္။ ၎တည္ ေဆာက္ပံုမ်ားသည္ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ (သို႕) ဓမၼေဟာင္းထဲ၌ရွိ သေသာသူမ်ားအတြက္မဟုတ္ေပ။ ဓမၼသစ္က်မ္းထဲတြင္ ျပစ္ကိလႏွင့္ဖိေဗ တုိ႕အားျဖင့္ ေထာက္ျပ၍ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အမႈေတာ္ထဲ၌ပါ၀င္ႏုိင္သည္ဟု ျငင္းခံုတတ္ၾကသည္။ 

တမန္ေတာ္၀တၱဳ ၁၈ တြင္ ျပစ္ကိလႏွင့္ အာဂုလ တို႕သည္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာရိွရိွ အေစခံခဲ့ၾကသည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါ သည္။ ျပစ္ကိလ၏
နာမည္ကို ပထမဦးဆံုးေဖာ္ျပထားသည္။ သူမသည္ မိမိခင္ပြန္းထက္ အမႈေတာ္အတြက္ သာ၍ထိေရာက္စြာလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေပသည္။ 
သို႔သည္ ျပစ္ကိလသည္အမႈေတာ္ ျမတ္၌ပါ၀င္ရာတြင္ ၁တိ၊ ၂း၁၁-၁၄ ထဲတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္မႈမရွိေပ။
 ျပစ္ကိလႏွင့္ အာဂုလတုိ႕သည္ အာေပါလုကို မိမိအိမ္သို႔ေခၚ၍၊ 
သူ႕ကို ဆံုးမကာ၊ ဘုရား သခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုသာ၍ 
သိရိွႏုိင္ရန္ ရွင္းျပခဲ့ၾကသည္(တ၊ ၁၈း၂၆)။

 ေရာမ၊၁၆း၁ ထဲတြင္၊ ဖိေဗသည္ “အေစခံ” ဟု ေဖာ္ျပမည့္အစား 
သူမသည္ “သင္း ေတာ္လူ ႀကီး” ဟုေဖာ္ျပထားေသာလည္း သူမသည္ အသင္းေတာ္တြင္ သြန္သင္ ဆရာျဖစ္သည္ဟု အေဖာ္ျပခဲ့ေပ။ “သြန္သင္ျခင္းအစြမ္း” သည္ သင္းေထာက္ လူႀကီးမ်ားအတြက္ 
ခ်ေပးထားျခင္းျဖစ္ ၿပီး၊ သင္းေတာ္ လူႀကီးမ်ားအတြက္
မဟုတ္ေပ (၁တိ၊ ၃း၁-၁၃၊ တိတု၊ ၁း၆-၉)။ 

သင္းေထာက္လူ ႀကီး/သင္းေတာ္လူႀကီး/ ဘုန္းႀကီးတို႕သည္ 
“မယားတစ္ဦးတည္း ရွိေသာသူ” “မိမိသားသမီးမ်ားက ယံုၾကသည္ေသာသူ” “ေလးစားထုိက္ေသာသူ” ျဖစ္ရမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင္းအုပ္ဆရာမ်ား၏
အ ရည္အခ်င္းမ်ားၾကည့္လွ်င္ ေယာက်္ားမ်ားရည္ၫႊန္း ထားသည္ကို ေတြ႕ရွိႏုိင္ပါသည္။ ၁တိ၊ ၃း၁-၁၃ ႏွင့္ တိတု၊ ၁း၆-၉ တုိ႕တြင္ သင္းအုပ္
ဆရာမ်ားႏွင့္ သင္းေထာက္လူႀကီးမ်ား ေဖာ္ျပရာတြင္ 
ပုလႅိင္ျဖင့္ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရိွႏုိင္ပါသည္။ 
၁တိ၊ ၂း၁၁-၁၄ ထဲ၌ ေဖာ္ျပခ်က္သည္ “လံုး၀” ရွင္းလင္းပါသည္။ 
အခန္းငယ္ ၁၃ ကို “အတြက္” ျဖင့္အစခ်ီၿပီး၊ အခန္းငယ္ ၁၁-၁၂ ထဲရွိ
 ေပါလု ေဖာ္ျပလုိေသာ “အေၾကာင္း” အရာမ်ားကို တင္ျပထားပါသည္။ 

မိန္းမမ်ားသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေယာက်္ားမ်ားေပၚတြင္ အာဏာမရွိရမည္နည္း။ သြန္သင္ျခင္းမျပဳရမည္နည္း။ အာဒံသည္ ဦးစြာဖန္ဆင္းျခင္းခံခဲ့ရၿပီး ေနာက္မွ ဧ၀ကို ဖန္ဆင္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အာဒံသည္ လွည့္ျဖားမႈကို မခံစားခဲ့ေပ။ ဧ၀ကိုသာ လွည့္ျဖားမႈခံခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ အာဒံကို 
ဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီးေနာင္ သူ႕ကုိ ကူညီရန္ ဧ၀ကို ဖန္ဆင္းခဲ့ပါသည္။ ဤဖန္ဆင္းျခင္းသည္ ကမၻာေပၚတြင္ရွိေသာ လူသားအားလံုးႏွင့္ အသင္းေတာ္အတြက္ျဖစ္ပါသည္ (ဧဖက္၊ ၅း၂၂-၂၃)။ 

ဧ၀သည္ ပထမဆံုးလိမ္ညာျခင္းခံရေသာ သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 
မိန္းမမ်ားက သင္းအုပ္ဆရာ အျဖစ္အလုပ္အပ္ျခင္း၊ ေယာက်္ားမ်ား ေပၚတြင္ 
အာဏာအမိန္ ပမရိွအပ္ျခင္း အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္အခ်ိဳ႕ေသာ
သူမ်ားက အမ်ိဳးသမီးမ်ား သည္ လွည့္ျဖားရန္ လြယ္ကူေသာေၾကာင့္ 
သူတုိ႕သည္ သြန္သင္ျခင္းမျပဳအပ္ေပ ဟု ခံယူထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤခံယူခ်က္သည္ အျငင္းပြါးစရာပင္ျဖစ္သည္။ မိန္းမ မ်ားသည္ လိမ္ညာရန္ လြယ္ကူလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္သူတုိ႕က ကေလးသူငယ္မ်ား (လိမ္လည္ရန္အလြန္လြယ္ကူသည္) ႏွင့္ အျခားမိန္းမမ်ား 
(ပို၍လိမ္လည္ရန္ လြယ္ကူေသာသူမ်ား) ကို သြန္သင္ရမည္နည္း။ 
အေပၚတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ေၾကာင္းအရာက ထုိသို႔မဆုိလုိေပ။

ဧ၀သည္ လိမ္ညာမႈကို ပထမဆံုးခံရေသာ ေၾကာင့္ မိန္းမမ်ားသည္ ေယာက်္ားမ်ားေပၚတြင္သြန္သင္ျခင္းမျပဳရန္ႏွင့္ သူတုိ႕ ေပၚတြင္ အာဏာ အမိန္႔မရိွရန္ျဖစ္ပါသည္။ အဓိကေဖာ္ျပလုိျခင္းသည္ ဘုရား သခင္က အသင္းေတာ္၏အခြင့္အာဏာ ကို ေယာက္်ားမ်ား ေပၚတြင္ေပး အပ္ခဲ့ပါသည္။ မိန္းမမ်ားစြာတို႕သည္ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ျခင္း၊ ေက်းဇူးတရားရွိျခင္း၊သြန္သင္ျခင္း၊ သူတပါး ကိုကူညီျခင္းစေသာ ၀ိညာဥ္ဆုေက်းဇူးမ်ားရွိတတ္ၾကသည္။ 
မ်ားစြာေသာ အသင္းေတာ္၏သာသ နာလုပ္ငန္း၏ေအာင္ျမင္မႈသည္ 
အမ်ိဳးသမီး မ်ားေပၚတြင္ မူတည္သည္။ အသင္းေတာ္တြင္ ရွိေသာ အမ်ိဳးသမီမ်ားသည္ ပရိန္သတ္အမ်ား ေရွ႕တြင္ ဆုေတာင္းျခင္း၊ ပေရာဖက္ျပဳျခင္းမ်ားျပဳရန္ တားျမစ္ထားျခင္းမရိွေပ (၁ေကာ၊ ၁၁း၅)။ 
သူတုိ႔သည္ ေယာက်္ားမ်ားေပၚတြင္ အာဏာအမိန္႔မရွိ ရန္ အတြက္သာတားျမစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ မိန္းမတုိ႕သည္လည္း 
မိမိရရိွထားေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ဆုေက်းဇူးမ်ားကိုလည္း အသံုးျပဳရန္ တားျမစ္ထားျခင္းမရိွေပ (၁ေကာ၊ ၁၂)။ 

အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ေယာက်ာ္းမ်ားကဲ့သုိ႕၊ အျခားသူမ်ားထံ အမႈ ေတာ္ေဆာင္ႏုိင္သည္။ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္အသီးကိုလည္း ထင္ရွား ေစႏုိင္သည္(ဂလာ၊ ၅း၂၂-၂၃)။ ေပ်ာက္ဆံုး ေသာ၀ိညာဥ္မ်ားထံ ကယ္တင္ျခင္း သတင္းေကာင္းလည္းေ၀ငွ ႏုိင္သည္ (မႆဲ၊ ၂၈း၁၈-၂၀၊ တ၊ ၁း၈၊ ၁ေပ၊ ၃း၁၅)။ အသင္းေတာ္ေပၚတြင္ ၀ိညာဥ္ေရးရာႏွင့္ပတ္သက္၍ အခြင့္အာဏာရွိရန္ ေယာက်္ားမ်ား ကို ဘိသိက္ထားပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ေယာက်္ားမ်ားသည္ သာ၍ေကာင္းေသာ သြန္သင္ဆရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ သူတုိ႕သည္ 
ရာထူး အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာေၾကာင့္၊ သာ၍ညာဏ္ေကာင္းေသာ ေၾကာင့္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က ထုိအမႈအရာကို ေဆာင္ရြက္ရန ္တာ၀န္ ခန္႕အပ္ထားေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားမ်ားသည္ မိမိအသက္တာ အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စကား အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ၀ိညာဥ္ေရးရာဦးေဆာင္ႏုိင္ရန္ စံျပနာမူနာယူ ထုိက္သူျဖစ ္ရ မည္ျဖစ္သည္။ 

မိန္းမမ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးက႑တြင္ အနည္း ငယ္နိမ့္က်သည္။ 
မိန္းမမ်ားက အျခားမိန္းမမ်ားကို သြန္သင္ရေပမည္ (တိတု၊ ၂း၃-၅)။ 
မိန္းမမ်ားသည္ မိမိသားသမီးမ်ားကို မသြန္သင္ရန္ က်မ္းစာက 
တားျမစ္ထားျခင္း မရွိေပ။ မိန္းမမ်ားသည္ ေယာက်္ားမ်ားကို 
သြန္သင္ျခင္းမျပဳရန္ႏွင့္ သူတုိ႕အေပၚတြင္ အခြင့္အာဏာ မရွိရန္ 
အတြက္သာ တားျမစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ သင္းအုပ္ ဆရာအျဖစ္အမႈမထမ္းအပ္ေပ။ ထုိ႕သုိ႕ဆုိရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ရာထူးအဆင့္အတန္းအား ျဖင့္ နိမ့္က်သည္/ အေရးမႀကီးေပကို မဆိုလိုေပ။ 

သို႕ေသာ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ အလုိေတာ္ႏွင့္အညီ 
မိမိရရွိေသာ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို မွန္ကန္သင့္ေလ်ာ္စြာ အသံုးခ်ရမည္ျဖစ္သည္။ ေမးခြန္း: ခရစ္ယာန္မ်ား ဗတၱိဇံခံယူျခင္း၏ အေရးပါမႈသည္ အဘယ္နည္း။ သမၼာက်မ္းစာေဖာ္ျပခ်က္အရ၊ ခရစ္ယာန္မ်ား ဗတၱိဇံခံယူျခင္းသည္ 
ယံုၾကည္ သူမ်ား၏ အတြင္း ႏွလံုးသားထဲ၌ ရွိေသာ ယံုၾကည္ျခင္းကို ျပင္ပန္းသ႑ာန္အားျဖင့္ သက္ေသထူထင္ရွားေစ ျခင္းျဖစ္သည္။

 ခရစ္ယာန္မ်ားဗတၱိဇံခံယူျခင္းသည္ ယံုၾကည္သူတစ္ဦးက 
ခရစ္ေတာ္ႏွင့္အတူေသ ေၾကာင္း၊ အတူသၿဂႋဳဟ္ျခင္းခံေၾကာင္း ႏွင့္ အတူရွင္ျပန္ထေျမာက္ေၾကာင္းကို သက္ေသထူျခင္းျဖစ္ ပါသည္။ 
သမၼာ က်မ္းစာက “ေယ႐ႈခရစ္၌ ဗတၱိဇံကိုခံေသာသူရွိသမွ်တုိ႕သည္ 
အေသခံ ေတာ္မူျခင္း၌ ဗတၱိဇံကိုခံၾကသည္ဟု သင္တုိ႕မသိသေလာ။ 
ထိုေၾကာင့္ အေသခံေတာ္မူျခင္း၌ ဗတၱိဇံမဂၤလာခံ ေသာအားျဖင့္၊ 
ထုိသခင္ႏွင့္အတူ သၿဂႋဳဟ္ျခင္းကို ခံရၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ 
ခရစ္ေတာ္သည္ ခမည္းေတာ္၏ ဘုန္းတန္ခိုးအားျဖင့္၊ ေသျခင္းမွထေျမာက္ေတာ္မူသည့္နည္းတူ၊ ငါတုိ႕သည္လည္း အသစ္ေသာအသက္၌ က်င္လည္ရၾကသတည္း” (ေရာမ၊ ၆း၃-၄) ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။ ခရစ္ယာန္မ်ားဗတၱိဇံခံယူျခင္း၌
 ေရထဲသို႕ႏွစ္ျမႇဳပ္ျခင္းသည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ အတူသၿဂႋဳဟ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေစပါသည္။ ေရေပၚသို႕ျပန္ထျခင္းသည္လည္း သခင္ေယ႐ႈ၏ထေျမာက္ျခင္းကို ပံုေဖာ္ျပ သသည္။ 

ခရစ္မ်ားဗတၱိဇံခံယူျခင္းတြင္ ဗတၱိဇံခံယူမည့္သူက
 ဤအခ်က္ႏွစ္ခုတုိ႕ ႏွင့္ျပည့္စံုရ ေပမည္။ 

၁။ ထိုသူသည္ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ကို မိမိအသက္
ကယ္တင္ပိုင္ရွင္ အျဖစ္ယံုၾကည္ လက္ခံရ မည္။ 
၂။ ဗတၱိဇံမဂၤလာခံယူျခင္း၏ အေရးပါမႈကို လည္းနားလည္ရေပမည္။ 

လူတစ္ဦးသည္ သခင္ေယ႐ႈကို မိမိကယ္တင္ပုိင္ရွင္ အျဖစ္လက္ခံလွ်င္၎၊ ဗတၱဇံမဂၤလာခံယူျခင္းသည္ ပရိတ္သတ္ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သခင္ေယ႐ႈကို ယံုၾကည္ေၾကာင္း သက္ေသထူ၍ နာခံျခင္းအားျဖင့္ ေျခတစ္လွမ္းေရွ႕တုိးျခင္းျဖစ္သည္ ဟုသိရွိလွ်င္၎၊ 
ထုိအရည္အခ်င္း ႏွင့္ျပည့္စ ံုေသာ ခရစ္ယာန္ တစ္ဦးသည္ ဗတၱိဇံ
မဂၤလာကို အခံဘဲမေနႏုိင္ေပ။ သမၼာ က်မ္းစာေဖာ္ျပခ်က္အရ၊ 
ခရစ္ယာန္မ်ား ဗတၱိဇံခံယူျခင္းသည္ ယံုၾကည္ျခင္း၏ေျခတစ္လွမ္းတက္ျခင္း၊ လူအမ်ားေရွ႕တြင္ သခင္ေယ႐ႈကို ယံုၾကည္ဆက္ကပ္မႈရွိေၾကာင္းကို ေႂကြးေၾကာ္ျခင္း၊ ခရစ္ေတာ္၏အေသခံျခင္း၊ သၿဂႋဳဟ္ျခင္း ႏွင့္ 
ထေျမာက္ျခင္းတုိ႕ကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရႏွစ္ျခင္းမဂၤလာခံယူျခင္းသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။